Correct taalgebruik

Het belang van correct taalgebruik is nauwelijks te overschatten. En dan heb ik het niet over met-twee-woorden-spreken, thank you very much, en ook niet over -d of -dt, maar over het accuraat gebruiken van woorden. Afschuwelijke daden kunnen worden veroorzaakt, samenlevingen verziekt, discussies vertroebeld, door manipuleren met woorden.

Om direct maar even een Godwin te maken: het gebruik van een woord als ‘Judenfrage‘ behelst een wereld van assumpties. Het woord demarkeert een groep -de Joden-, draagt in zichzelf de stelling dat er een probleem is met deze groep, en legitimeert het formuleren van een ‘antwoord’. Het woord dat daar vervolgens voor is gemunt in de jaren 40 van de vorige eeuw in Duitsland is ook weer een huiveringwekkend eufemisme: ‘Die Endlösung‘. Overigens is het eerstgenoemde woord niet van Duitse origine. Het werd al in 1750 in Engeland voor het eerst gebruikt –the Jewish question – in aanloop naar een wet die de Joden aldaar moest naturaliseren (de wet werd een jaar later alweer ingetrokken na grootschalig antisemitisch protest…) en de term kwam vervolgens als ‘la question juive‘ in Frankrijk ter sprake na de Franse Revolutie in 1789, maar dat terzijde.

In een andere post ga ik in op de gevolgen van eufemistisch woordgebruik in de discussie rondom abortus provocatus waar termen worden gebezigd als ‘weg laten halen’ of zelfs ‘over-tijd-behandeling’.

Hieronder is een fragment te zien uit een debat over racisme. Anno 2020 is dit één van de meest misbruikte woorden ter wereld. Het helpt niet mee dat het woord ‘ras’, dat de basis vormt van dit -isme, al een duidelijke definitie ontbeert. ‘Racisme‘ wordt immers altijd gebruikt waar het over mensen onderling gaat en de vraag of ‘het mensenras’ nog nader onder te verdelen valt in ‘rassen’ blijft onderwerp van debat. Iedereen is het er echter over eens dat racisme niet goed is. Dit – het begrip is vaag en het wordt unaniem gezien als negatief – maakt het een woord bij uitstek geschikt voor politici en andere individuen die de publieke opinie willen beïnvloeden tot hun eigen gewin. Ook wordt het veelvuldig gebruikt om persoonlijk falen te externaliseren en zo pijnlijke zelfkritiek te vermijden.

In onderstaand ‘debat’ zijn linkse sprekers van allerlei allooi druk doende het met elkaar eens te zijn over de slechtheid van allerlei anderen. Ik stel mezelf tevreden met het plaatsen van een kleine kanttekening, in de naïeve hoop dat men inziet dat ook hier het woord racisme ten onrechte gebruikt wordt.

Thoughts and Prayers

Why do these beautiful words carry a negative connotation? The good, the bad and the ugly, about this often used phrase.

Compassionate, is it not? Thoughts and prayers, they are usually ‘with the families’. And usually from a politician behind a microphone.
It is a wonderful thing, if his or her thoughts are with the family of a victim of something. And if he or she prays for this family. One wonders, however, why he has to communicate this to some public, via a microphone, in front of running cameras. Would this public want to know this? Why would this politician want the public to know this?

Let us not be cynical.. oh allright, why not? Probably this politician neither prays for, nor thinks about this family. But somehow he ended up behind the microphone, does not yet have all the information about the case and did not have time to analyse it, and yet ‘the public’ expects him to say something about it. Not having anything substantial to say about the matter, he says something that does not land him in trouble but benefits his public image: “Our thoughts and prayers are with the families…”

That is the Bad.

The Ugly: it is very well possible that this politician does have all the information about the case, knows that something can be done about it but does not want to because it will cost him. Money or voters.

This is the origin of the negative connotation of the phrase. If used as a substitute for action it is disrespectful to say things like these.

Faith and Deeds

What good is it, my brothers and sisters, if someone claims to have faith but has no deeds? Can such faith save them? Suppose a brother or a sister is without clothes and daily food. If one of you says to them, “Go in peace; keep warm and well fed,” but does nothing about their physical needs, what good is it? In the same way, faith by itself, if it is not accompanied by action, is dead.

But someone will say, “You have faith; I have deeds.” Show me your faith without deeds, and I will show you my faith by my deeds. 

You believe that there is one God. Good! Even the demons believe that—and shudder.

James 2: 14-19

The Good.

– Faith will yield fruits. One’s faith will be shown by one’s deeds
If one actually thinks about the family of a deceased, if one prays for them, deeds will follow. It is good to start with thoughts and prayers. Even to share those, not with the public but with the victims and families. It will help them because it will make them feel heard, acknowledged and supported. It is good to start with compassion.
And after that, action is needed. Even if it means analysing the case and concluding that nothing can reasonably be done to prevent similar events or to do justice. Even if it means paying another visit to the family and asking whether you can help.

Let us be with those families in our thoughts. Although this may be hard and burdensome. And sometimes frustrating and disheartening, especially when nothing is or can be done about it. Then, prayer will help. Prayer for strength, for justice, for faith that, in the end, justice will be done.