Met een bewonderenswaardig marketingoffensief zijn producenten er in geslaagd de bejaardenfiets ‘Sparta-met’ om te toveren in de ‘e-bike’ waar nu zelfs jonge gezonde mensen zonder schaamte op rondrijden.
In het straatbeeld verschenen eerst de pizzabezorgertjes, 14 jaar, lichtelijk obees, append, achterovergeleund en zonder enige inspanning voorbijzoevend op hun electrische bezorgfiets.
Daarna kwam ook de brave huisvader met 50km/u in twee trapslagen voorbij. (Anders moet ik tien minuten eerder uit bed!) Z’n net wat te mollige vrouw haalt energie voor het fietsen ook liever uit het stopcontact dan uit haar spekrolletjes. (Anders kom ik zo bezweet aan!) En tot slot de dochter van 12, die heeft een fiets met trapondersteuning voor het ritje van 5km naar school. (Stel je voor dat het prinsesje moe wordt!) Haar vriendinnetje heeft nog een gewone fiets en laat zich dus aan de arm meeslepen op elektrische energie.
In de afgelopen 20 jaar is het gebruik van elektrische trapondersteuning van praktisch 0% van alle gefietste kilometers naar 25% gestegen vertellen de statistieken. Op het fietspad voor mijn deur is dit zeker 60%. Hoe is dit te verklaren? De marketing zal niet de enige reden zijn. Onze aangeboren luiheid speelt natuurlijk een rol, maar waarom bleef de Spartamet destijds dan wél een bejaardenfiets en bleef de rest op spierkracht fietsen? Als je het mij vraagt is het nu gewoon een stuk makkelijker om de milieuschade die je luiheid veroorzaakt te negeren. De Spartamet gaf die zo ongeveer ‘in your face’: stank en herrie van het verbrandingsmotortje onder je kont. Met de e-bike is het zelfs voor de hippe ‘milieubewuste’ vegetariër haalbaar om de ecologische voetafdruk van z’n gedrag te negeren. De vervuilende mijnen, waar kinderen en onderbetaalde werkers accu-grondstoffen winnen, zijn ver weg. De kolencentrales, waar nog steeds 50% van de energie in je accu vandaan komt, staan ver weg. Het afval van de kerncentrales, waar de rest van de energie vandaan komt, zie je niet.
Als je er al bij stilstaat kun je altijd nog zeggen dat je ánders met de auto was gegaan en dat dat nóg slechter voor het milieu is. En als je dan toch bezig bent jezelf te overtuigen kun je ook zeggen dat je gezond bezig bent want zo haal je je halfuurtje bewegen per dag. Tja.. er ís inderdaad sprake van beweging…
Ondertussen is het percentage obese Nederlanders tijdens de opkomst van de e-bike gewoon doorgestegen, van 9 naar 14 procent, en het percentage Nederlanders met overgewicht van 43 naar 50. Ook het aantal gereden autokilometers is in die periode alleen maar gestegen.
Wat doen we er aan? De enige manier om het vervuilend energieverbruik (en het landelijk BMI) omlaag te krijgen lijkt het duurder maken van energie. Daar slaagt de overheid helaas niet in. En zelfs wanneer het, geluk bij ongeluk, spontaan gebeurt, gaat ze energie subsidiëren…
Het is dat wij huisartsen niet om werk verlegen zitten, anders zou ik zeggen: Alleen nog trapondersteuning op doktersrecept! Voor de bejaarden en gehandicapten.
