Eerst de ‘morning devotion’. We krijgen een donderpreek van het hoofd verpleging. De rest van de dag zal hij weinig meer uitvoeren, maar dit doet hij met verve! Het gehoor, vooral jonge verpleegkundestudenten, wordt een half uur lang uitgemaakt voor ‘depraved generation!’ Als onderbouwing beschrijft hij de ook hier gedragen mode: gescheurde broeken. Vroeger waren het immers alleen de gekken die kapotte kleding droegen! Dus!
Dan de overdracht van de Female Ward. Een patiënt die gisterenavond is opgenomen met een acute asthma-aanval heeft nog altijd een zuurstofsaturatie van 88% en ze gedraagt zich vreemd. Wanneer ik opmerk dat 88% te laag is, en dat vreemd gedrag een symptoom kan zijn van zuurstofgebrek, krijg ik terug: ‘No, no, this is just hysteria! We have a lot of hysteria issues in Female Ward. Trust me! I know my gender!’
Tot zover even de gang van zaken in het ziekenhuis.
Hier thuis doen we alles zelf! Philip is twee, en als het geen ‘nee’ is dan is het wel ‘zelf doen!’ We hebben de strijd over schoeisel een beetje opgegeven; hij loopt de hele dag op z’n blote pootjes door het bos, de tuin, de moestuin, en het huis. Af en toe loopt ie wondjes op maar gedragsverandering brengt t niet. En ik moet eerlijk zeggen, ik geef niet het goede voorbeeld..
Ik regel zelf het elektriciens- en loodgieterswerk. Uren in de weer met leidingen op het plafond waar het >40 graden is. Het plaatstalen dak moet ik niet aanraken..
Een aantal weken geleden begaf de 4000L watertank het. Ik heb maar niet gewacht op de loodgieter van de missie, maar heb zelf een nieuwe gezocht in de stad 3 uur rijden verderop. De politie vond dit vervoer uiteraard een mooie reden voor een boete.
Enigszins desorienterend zo’n watertank. Daar is het zuiden!
Brood is amper te krijgen, men eet hier Nsima (maispasta). Brood bak ik dus ook zelf. Het kostte een paar weken voordat ik het zuurdesem goed had (de bacteriën werken met deze temperatuur wat sneller) maar dan heb je ook wat:
Pizza idem dito:
Afgelopen dinsdag belde de directeur me. Of ik hem overmorgen wilde vertegenwoordigen op een vergadering met eeen grote donor in Nkhoma. Zo gezegd zo gedaan. Ik vind de wegen hier doodeng dus ik sla het aangeboden vervoer beleefd af en rijd 5 uur naar het zuiden.
Uitzicht vanaf Mt Nkhoma bij zonsopgang (de meeting begon pas om 8 uur dus dat kon mooi nog even).
Wat losse flodders:
- Het winkeltje in de buurt
- De keuken voor de ‘guardians’ in het ziekenhuis: elke patiënt heeft iemand bij zich die eten, verpleging en andere ondersteuning verzorgt. Dat doet het ziekenhuis niet..
- Een andere bestemming voor muskietengaas…
- Naai-atelier Uncle Davie.
En dan als toegift: Philip aan de wandel!
