Mission

Elke dag gebeurt er wel iets waarvan ik denk: ‘Fascinerend! Hoe bizar dit is zal niemand begrijpen die niet meerdere maanden in een oord als dit heeft gewerkt..’ Maar de volgende dag ben ik het alweer vergeten. Ik moet het opschrijven denk ik dan. Maar toch: ‘je moet het meegemaakt hebben!’

Hieronder wat anekdotes en een korte update over ons wel en wee.

Eerst wat leuks: kijkend uit ons raam van achter de keukentafel zien we vanalles door de tuin vliegen. Onder andere deze vogeltjes (plaatjes van wiki). Vandaag komt er al kakelend een van onze kippen voorbij rennen. Ik kijk op en zie poes Puck voorbijkomen en even later Philip. Men vermaakt zich 🙂

Dan het werk. 0730h: De medische overdracht. De zuster van de neonatalogie afdeling beschrijft en passant een overlijden: ‘baby xx was confilmed dead, body blought to sepalate loom, vely solly, the other babies spent the night fairly sick’, en de beurt is aan de volgende afdeling om verslag te doen..
In de nacht is de stroom uitgevallen. De zuurstofconcentratoren vallen dan ook uit en niet alle patiëntjes kunnen dat aan… Het blijkt dit keer geen probleem met de Malawese elektriciteitsleverancier, zoals gebruikelijk, maar met de accountant die verzuimd had prepaid units te kopen. Ze wacht daar meestal mee tot de lampen bij haar thuis uitvallen…

Ik ga visite lopen op de kraamafdeling. De verpleegkundige opent het raam, neemt de stapel patientdossiers en begint te schreeuwen: ‘Loveness! Grace! Chisomo! Mercy!’ De vrouwen staan op en komen, al dan niet met baby en ‘guardian’, aangelopen. Eéntje geeft haar baby door het raam aan de verpleegkundige om zelf via de deur te lopen.

Dagelijks controleer ik of alle metingen (bloeddruk, pols, temperatuur, etc.) zijn gedaan. Dat is zelden het geval. Bij POLS en TEMPERATUUR lees ik: ‘O/S’. Afkorting voor ‘Out of Stock’.
Wat blijkt? De automatische bloeddrukmeter is stuk.
Hmm.. zijn het niet gewoon de batterijen?
‘Ja ik denk het wel…’
Okee, waar liggen de reservebatterijen?
‘Reserve?’
Heb je al nieuwe besteld?
‘Nee…’
Heb je een stopwatch op je telefoon?
‘Ja..?’
Wel, dan kun je pols en ademhalingsfrequentie gewoon tellen toch?
‘Oh ja..’

En de thermometer? Die is weg.
Weg? Ja, ‘misappropriated!’

Dat doet me denken aan een ander fantastisch eufemisme dat ik één van de zuiderburen eens hoorde bezigen. Ik ben vergeten of het Zimbabwe of Zuid-Afrika was. Landbouwgrond van blanke boeren werd door de overheid niet gestolen, nee, er was sprake van reappropriation without compensation! What’s in a word?

Op donderdagen geef ik de gehele staff onderwijs. In het begin was ik elke week gefrustreerd omdat het me standaard een half uur kostte om degene met de sleutel zover te krijgen dat ie de enige beamer INCLUSIEF kabel, stroomkabel en verlengsnoer regelde, en vervolgens dat de staff pas een half uur na starttijd compleet was. Nu gaat dat beter: het schiet nog steeds niet op maar ik erger me niet meer zo 🙂
Onderwerpen variëren van DIAGNOSIS AND MANAGEMENT OF SHOCK tot STOCK MANAGEMENT. Voorraadbeheer volgens deze grafiek blijft voor dit ziekenhuis hogere wiskunde.

Nog ééntje dan, ik kijk er niet eens meer van op maar ik realiseerde me vorige week dat het in Nederland binnen 5 minuten paniek zou veroorzaken en de krant zou halen: Het ziekenhuis zat zonder water. Als ik er om 0800h op de afdeling achter kom blijkt het al sinds gisteravond 1800h het geval te zijn. Bevallingen, keizersnedes, afdelingszorg, alles zonder dat er water uit de kraan komt! Als ik de verantwoordelijke bel blijk ik de eerste te zijn die het probleem aankaart!

En tot slot nog een niet geheel medisch, maar wel interessant project dat ik Mission Cleanup heb genoemd. De missie: het opruimen van Loudon Mission. Hieronder wat sattelietbeelden van de missie. Het terrein beslaat een rechthoek die net niet helemaal Oost-West georiënteerd is, waarvan vooral het Westelijke deel bebouwd is met Primary en Secondary scholen voor doven en voor horenden, een kerk, een ziekenhuis, gastenverblijven en personeelswoningen. In het Zuidelijke hoekje staat het Teachers Training College.

Net als in heel Malawi, vliegt ook hier het plastic afval overal rond. In het regenseizoen verdwijnt het tussen de vegetatie maar daarna wordt het weer zichtbaar. Met het ploegen wordt het in de akkers gewerkt. De kippen, geiten en koeien krijgen het binnen. En uiteindelijk wijzelf. Het is me altijd een door in het oog geweest. Daarom heb ik nu besloten te onderzoeken hoeveel het kost om het te verzamelen en, net als in Nederland, te verbranden. Daar plastic van aardolie gemaakt is, net als de diesel en benzine die we dagelijks verbranden, is verbranden een betere optie dan laten slingeren. Nadat ik heb gemeten hoeveel plastic een persoon per dag opraapt (bij ongeveer 6 uur werken ongeveer 40kg) heb ik er een bedrag aan gehangen (3500 MWK is een dagloon voor ongeschoolde arbeid) en e.e.a. gepresenteerd aan het hoofd van de missie. Ik verwacht niet dat er iets mee gebeurt maargoed… Intussen heb ik hier in 3 weken al zo’n 800kg plastic van de akkers laten halen.

Tot zover weer even. Binnenkort gaan we inpakken want we willen de tweede kleine Roorda in Nederland gaan leveren. (jammer dat het Engelse ‘delivery’ geen Nederlandse vertaling heeft die ook zowel leveren als bevallen betekent 🙂 )

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *