Thoughts

Vanwaar dat taboe?

Posted on by gerritroorda

‘Abortuszorg is reguliere medische zorg!’ Dit wordt veelvuldig en nadrukkelijk herhaald als het onderwerp ter sprake komt. Maar waarom behandelen we het dan ook niet als zodanig? Alle reguliere medische zorg is voortdurend onderwerp van onderzoek en evaluatie, met als doel continue verbetering. Bij de dataverzameling is het waarborgen van privacy  altijd prioriteit en dit staat het doen van onderzoek geheel niet in de weg. Zoals overal in de (medische) wetenschap zijn we gebaat bij transparantie, niet bij taboes. 

In  de Nederlandse abortuszorg ontbreekt die transparantie. Een Kamermotie om reeds verzamelde data over abortus geanonimiseerd te rapporteren ontmoet felle tegenstand. Vreemd genoeg juist van voorstanders van laagdrempelige abortus.

De achtergrond? Nadat het aantal abortussen in Nederland jarenlang redelijk stabiel rond de 30.000 per jaar lag, is dat aantal sinds 2021 fors gestegen naar zo’n 40.000 per jaar. Binnen de medische zorg is een dergelijke stijging altijd reden voor onderzoek. Wat ligt hieraan ten grondslag? Kunnen we er iets aan doen? En zo ja, waar moeten we ons dan op richten? Dataverzameling is in zo’n geval een no-brainer. 

Toch keren  enkele kamerleden zich fel tégen het voorstel om deze data te gaan gebruiken. De reden voor deze opstelling is niet direct duidelijk  We mogen aannemen dat ze niemand een abortus zouden toewensen. En dat ze ook willen dat alle vrouwen in Nederland gelijke toegang hebben tot hulp en zorg rond gezinsplanning, (ongewenste) zwangerschap en het (op)voeden van kinderen. Dat is nu niet het geval. Kwetsbare vrouwen in onze samenleving voelen zich relatief vaker genoodzaakt tot het doen van een abortus. Hebben zij het sinds 2021 moeilijker gekregen? Mevrouw Paulusma (D66) wil het niet weten. Ze diende een tegenmotie in om te voorkomen dat er onderzoek gedaan kan worden. Onderzoek zou volgens haar “het recht op zelfbeschikking voor vrouwen inperken”. Hoe dat zou werken blijft onduidelijk. Het is nu al zo dat de door vrouwen benoemde redenen om voor abortus te kiezen worden geregistreerd. Het voorstel is om deze gegevens geanonimiseerd beschikbaar te stellen voor onderzoek en beleidsontwikkeling. 

Zijn wellicht financiële problemen of woningnood onderliggende redenen voor de stijging in het aantal abortussen? Harry Bevers (VVD) vindt dat hier onderzoek naar doen “de suggestie wekt dat vrouwen lichtzinnig en gemakkelijk kiezen voor abortus”. Volgens Bevers impliceert het dat vrouwen niet in staat zouden zijn om keuzes te maken over hun eigen lichaam. 

Staatssecretaris Karremans (VVD) is zeer stellig in zijn bewering dat hij onderzoek niet wenselijk vindt. Zijn eerste argument voor deze stelling is dat België het ook niet doet. Zijn tweede argument is dat er nooit één reden is waarom een vrouw voor abortus kiest. Dat laatste kan waar zijn maar is geen reden tegen een onderzoek te zijn. Statistiek bedrijven met meer dan één variabele is immers uitstekend mogelijk (en niet ongebruikelijk).

Betekent het feit dat deze kamerleden geen kennis willen krijgen over de oorzaak van de gestegen abortuscijfers dan ook dat ze er niets aan willen doen? Nee, allemaal noemen ze het geven van voorlichting over anticonceptie als plan van aanpak. 

Op zich zou dat best een goed plan kunnen zijn. Maar weten we of de recente stijging in het aantal abortussen wordt veroorzaakt door een plots toegenomen gebrek aan kennis over anticonceptie? Dit lijkt minder aannemelijk. Maar stel dit is waar, onder welke bevolkingsgroepen zou dit dan spelen? Voorlichtingscampagnes zijn duur. Op welke groepen zou de voorlichting moeten worden gericht? Ook dat weten we niet. 

Als we willen opkomen voor de vrouwen die dat het hardste nodig hebben, is het essentieel om inzicht te krijgen in hun situatie. Zij zijn niet gebaat bij het opleggen van een taboe rond abortus. Vrouwen kiezen niet zomaar voor een abortus. We zijn het aan hen verplicht om de toegang tot zorg en hulp te optimaliseren en dat kan niet zonder kennis van zaken. Het zou een stap terug zijn om dit voorstel tot kennisvermeerdering weg te stemmen.

Wet Conversietherapie Niet Zinnig

Posted on by gerritroorda

Enkele kamerleden stellen voor om een apart strafwetsartikel voor ‘conversietherapie’ te schrijven. Conversie omschreven als pogen ‘de seksuele gerichtheid of genderidentiteit van mensen te veranderen tot de heersende norm’. Het voorstel is niet door de Wetenschapstoets gekomen en de Raad van State heeft geadviseerd het voorstel niet in behandeling te nemen. De initiatiefnemers hebben hun voorstel, na het doen van enkele aanpassingen, toch ter behandeling aan de Kamer voorgelegd. Ook de Kamer zal inzien dat het voorstel niet zinnig is. 

Een nieuwe wet zou een probleem moeten oplossen en daar is hier geen sprake van. Er is immmers al een wet die onvrijwillige behandelingen straft. En als men vrijwillig ‘conversietherapie’ zoekt, is  het verbieden ervan een beperking van de individuele vrijheid. 

Maar er zijn meerdere redenen waarom een dergelijke wet niet zinnig is. Ik noem er een aantal, betreffende ‘gender’. De initiatiefnemers stellen dat “er geen wetenschappelijk bewijs (is) dat conversiehandelingen daadwerkelijk tot een verandering van de seksuele gerichtheid of genderidentiteit kunnen leiden”. Er is echter evenmin wetenschappelijk bewijs dat het alternatief van ‘conversie’, namelijk bevestiging (affirmation) van die veranderde genderidentiteit, leidt tot een goede uitkomst. (Cass, 2024; NICE, 2020; SBU, 2019). Daarentegen is er uitgebreid wetenschappelijk bewijs dat bevestiging vaak leidt tot ‘transitie’: pogingen met hormonen en / of chirurgische ingrepen het lichamelijk geslacht aan te passen aan het gevoelde geslacht. Daarvan is het wél bewezen dat er vele (chronische) bijwerkingen en risico’s aan verbonden zijn. Niet in de laatste plaats onvruchtbaarheid, en het nooit meer kunnen ervaren van een orgasme. Deze ingrepen zijn onomkeerbaar, terwijl genderidentiteit niet vaststaat en in de meeste gevallen na verloop van tijd weer conformeert aan het lichamelijke geslacht. Meestal blijken deze personen, die aanvankelijk de diagnose genderdysforie kregen, uiteindelijk homoseksueel te zijn. Transitie zelf wordt dan ook beschreven als poging tot conversie van onderliggende homoseksualiteit. In plaats van de homoseksualiteit te accepteren, worden kosten noch  moeite gespaard om de geaardheid wél in lijn te brengen met het geslacht. Niet door de geaardheid te veranderen maar door het geslacht te willen veranderen. ‘Transing the Gay Away’ wordt dit genoemd. (Ook in geval van gender non-conformiteit wordt bij transitie, ironisch genoeg, niet gericht op acceptatie van de persoon, maar op het aanpassen van diens geslachtskenmerken om uiteindelijk wél conformiteit te bereiken). 

In therapie kan een jongen met veronderstelde genderidentiteitsstoornis er achter komen dat hij homoseksueel is, waarna hij geen genderproblemen meer ervaart. Dit gebeurt in 75% van de gevallen. Moet dit ook als ‘conversietherapie’ worden verboden?

In de Memorie van Toelichting wordt duidelijk dat de wet wel degelijk ook als doel heeft ouders te dicteren hoe zij hun kinderen moeten opvoeden. Het (laten) onderwijzen van biologische feiten kan op grond van deze wet als strafbaar worden aangemerkt. 

Met het stellen dat conversie ‘moreel verwerpelijk’ zou zijn verheffen de indieners hun mening tot een universeel geldende waarde, en verklaren zichzelf daarmee moreel superieur. Dat pogingen tot het veranderen van je gevoel minder gelukkig zouden maken dan pogingen tot het veranderen van de fysieke realiteit, is nooit bewezen. De behandeling van genderdysforie is altijd op de psyche gericht geweest. De recente ontwikkeling naar behandeling van het lichaam, met chirurgie en hormonen, berust dan ook niet op wetenschappelijk bewijs maar op een ideologische verschuiving.

Al deze zaken, interessant als ze wellicht zijn, hoeven echter helemaal niet door de Kamer te worden besproken. De strafbaarheid van gedwongen behandelingen is immers al door bestaande wetten gegarandeerd (verplichte zorg (Wvggz), zorg en dwang (Wzd), mishandeling (300 sr), vrijheidsberoving (282 Sr), dwang (284 Sr), bedreiging (285 Sr) discriminatoire activiteiten (143d SrBES en 137f Sr). Dit nieuwe wetsvoorstel is dus overbodig.

Mission

Posted on by gerritroorda

Elke dag gebeurt er wel iets waarvan ik denk: ‘Fascinerend! Hoe bizar dit is zal niemand begrijpen die niet meerdere maanden in een oord als dit heeft gewerkt..’ Maar de volgende dag ben ik het alweer vergeten. Ik moet het opschrijven denk ik dan. Maar toch: ‘je moet het meegemaakt hebben!’

Hieronder wat anekdotes en een korte update over ons wel en wee.

Eerst wat leuks: kijkend uit ons raam van achter de keukentafel zien we vanalles door de tuin vliegen. Onder andere deze vogeltjes (plaatjes van wiki). Vandaag komt er al kakelend een van onze kippen voorbij rennen. Ik kijk op en zie poes Puck voorbijkomen en even later Philip. Men vermaakt zich 🙂

Dan het werk. 0730h: De medische overdracht. De zuster van de neonatalogie afdeling beschrijft en passant een overlijden: ‘baby xx was confilmed dead, body blought to sepalate loom, vely solly, the other babies spent the night fairly sick’, en de beurt is aan de volgende afdeling om verslag te doen..
In de nacht is de stroom uitgevallen. De zuurstofconcentratoren vallen dan ook uit en niet alle patiëntjes kunnen dat aan… Het blijkt dit keer geen probleem met de Malawese elektriciteitsleverancier, zoals gebruikelijk, maar met de accountant die verzuimd had prepaid units te kopen. Ze wacht daar meestal mee tot de lampen bij haar thuis uitvallen…

Ik ga visite lopen op de kraamafdeling. De verpleegkundige opent het raam, neemt de stapel patientdossiers en begint te schreeuwen: ‘Loveness! Grace! Chisomo! Mercy!’ De vrouwen staan op en komen, al dan niet met baby en ‘guardian’, aangelopen. Eéntje geeft haar baby door het raam aan de verpleegkundige om zelf via de deur te lopen.

Dagelijks controleer ik of alle metingen (bloeddruk, pols, temperatuur, etc.) zijn gedaan. Dat is zelden het geval. Bij POLS en TEMPERATUUR lees ik: ‘O/S’. Afkorting voor ‘Out of Stock’.
Wat blijkt? De automatische bloeddrukmeter is stuk.
Hmm.. zijn het niet gewoon de batterijen?
‘Ja ik denk het wel…’
Okee, waar liggen de reservebatterijen?
‘Reserve?’
Heb je al nieuwe besteld?
‘Nee…’
Heb je een stopwatch op je telefoon?
‘Ja..?’
Wel, dan kun je pols en ademhalingsfrequentie gewoon tellen toch?
‘Oh ja..’

En de thermometer? Die is weg.
Weg? Ja, ‘misappropriated!’

Dat doet me denken aan een ander fantastisch eufemisme dat ik één van de zuiderburen eens hoorde bezigen. Ik ben vergeten of het Zimbabwe of Zuid-Afrika was. Landbouwgrond van blanke boeren werd door de overheid niet gestolen, nee, er was sprake van reappropriation without compensation! What’s in a word?

Op donderdagen geef ik de gehele staff onderwijs. In het begin was ik elke week gefrustreerd omdat het me standaard een half uur kostte om degene met de sleutel zover te krijgen dat ie de enige beamer INCLUSIEF kabel, stroomkabel en verlengsnoer regelde, en vervolgens dat de staff pas een half uur na starttijd compleet was. Nu gaat dat beter: het schiet nog steeds niet op maar ik erger me niet meer zo 🙂
Onderwerpen variëren van DIAGNOSIS AND MANAGEMENT OF SHOCK tot STOCK MANAGEMENT. Voorraadbeheer volgens deze grafiek blijft voor dit ziekenhuis hogere wiskunde.

Nog ééntje dan, ik kijk er niet eens meer van op maar ik realiseerde me vorige week dat het in Nederland binnen 5 minuten paniek zou veroorzaken en de krant zou halen: Het ziekenhuis zat zonder water. Als ik er om 0800h op de afdeling achter kom blijkt het al sinds gisteravond 1800h het geval te zijn. Bevallingen, keizersnedes, afdelingszorg, alles zonder dat er water uit de kraan komt! Als ik de verantwoordelijke bel blijk ik de eerste te zijn die het probleem aankaart!

En tot slot nog een niet geheel medisch, maar wel interessant project dat ik Mission Cleanup heb genoemd. De missie: het opruimen van Loudon Mission. Hieronder wat sattelietbeelden van de missie. Het terrein beslaat een rechthoek die net niet helemaal Oost-West georiënteerd is, waarvan vooral het Westelijke deel bebouwd is met Primary en Secondary scholen voor doven en voor horenden, een kerk, een ziekenhuis, gastenverblijven en personeelswoningen. In het Zuidelijke hoekje staat het Teachers Training College.

Net als in heel Malawi, vliegt ook hier het plastic afval overal rond. In het regenseizoen verdwijnt het tussen de vegetatie maar daarna wordt het weer zichtbaar. Met het ploegen wordt het in de akkers gewerkt. De kippen, geiten en koeien krijgen het binnen. En uiteindelijk wijzelf. Het is me altijd een door in het oog geweest. Daarom heb ik nu besloten te onderzoeken hoeveel het kost om het te verzamelen en, net als in Nederland, te verbranden. Daar plastic van aardolie gemaakt is, net als de diesel en benzine die we dagelijks verbranden, is verbranden een betere optie dan laten slingeren. Nadat ik heb gemeten hoeveel plastic een persoon per dag opraapt (bij ongeveer 6 uur werken ongeveer 40kg) heb ik er een bedrag aan gehangen (3500 MWK is een dagloon voor ongeschoolde arbeid) en e.e.a. gepresenteerd aan het hoofd van de missie. Ik verwacht niet dat er iets mee gebeurt maargoed… Intussen heb ik hier in 3 weken al zo’n 800kg plastic van de akkers laten halen.

Tot zover weer even. Binnenkort gaan we inpakken want we willen de tweede kleine Roorda in Nederland gaan leveren. (jammer dat het Engelse ‘delivery’ geen Nederlandse vertaling heeft die ook zowel leveren als bevallen betekent 🙂 )

Nederlands Dagblad – “Co-Med welkome afleiding van werkelijke problemen”

Posted on by gerritroorda

G.Roorda
9 juni 2024

OPINIE

Mensen die een vaste huisarts hebben leven langer, toont onderzoek aan. En gezondheidszorg die zowel van hoge kwaliteit als betaalbaar is, én beschikbaar voor rijk en arm, is alleen mogelijk dankzij een sterke huisartsenzorg, zo blijkt uit vergelijking met andere landen.

Redenen hiervoor  zijn dat de huisarts die zijn patiënt kent, beter kan inschatten of snel ingrijpen nodig is, en ook minder onnodige diagnostiek verricht. Diagnostiek die kan leiden tot nog duurdere, potentieel risicovolle, vervolgdiagnostiek en tot onnodige, eveneens risicovolle, behandelingen. Ook blijkt behandeling die gebaseerd is op een vertrouwensrelatie met de arts effectiever te zijn. Tenslotte kosten behandelingen uitgevoerd door de huisarts een fractie van wat dezelfde behandelingen in het ziekenhuis kosten.

Er wordt veel geschreven over de teloorgang van de Nederlandse huisartsenzorg, maar oorzaken blijven onderbelicht doordat men zich laat afleiden door bijzaken. Een populair onderwerp is de opkomst van de zogenaamde ‘commerciele ketens’. Die lenen zich uitstekend om als zondebok gebruikt te worden, en om verontwaardiging- en tranentrekkende verhalen over te schrijven. Ik heb zelf voor de ketens Arts en Zorg en Co-Med gewerkt, en daar heb ik zeker wel het een en ander verkeerd zien gaan. Maar het feit dat externe investeerders voet aan de grond krijgen in huisartsenland is een symptoom, geen oorzaak van de problemen. Investeerders waren er 50 jaar geleden ook, maar toen stond er voor elke pensionerende huisarts een opvolger klaar die de praktijk overnam. Dat is niet meer het geval. Steeds minder huisartsen willen de verantwoordelijkheid dragen voor een eigen praktijk, eigen patienten en het 24/7 leveren van huisartsgeneeskundige zorg. Oorzaken zijn onder andere de feminisering van het vak, minder (noodzaak tot) fulltime werken, groeiende zorgvraag door vergrijzing en immigratie, afgenomen status en beloning van het vak, en toegenomen niet-huisartsgeneeskundige taken die de huisarts zich op haar bordje heeft laten schuiven door specialisten en verzekeraars. Deze onderwerpen zijn niet populair om over te schrijven en ze zijn moeilijk op te lossen zonder sterke (visie van de) overheid.

Co-med springt in het ontstane gat en krijgt de schuld van het tekort aan beschikbare huisartsen(uren). De waarnemend huisartsen díe er zijn voelen zich veiliger bij een praktijkhoudend huisarts die de eindverantwoordelijkheid voor zijn patiënten draagt. Co-Med-praktijken hebben zo nog meer moeite met het vinden van huisartsen. Ook blijkt nu hoeveel extra uren de verantwoordelijkheid voor een praktijk de praktijkhouder kost. Dit laat zich niet vervangen door enkele losse dagdelen waarneming en een paar uren management op afstand.

Zoals eerder betoogd 1, 2, 3 wordt het tijd dat de overheid haar taak als budgetbewaker, die ze aan de zorgverzekeraars heeft uitbesteed, weer oppakt. De enige manier om de Nederlandse gezondheidszorg goed én betaalbaar te houden is het weer aantrekkelijk maken van het praktijkhouderschap. Plaats de regie en de beloning weer terug bij de huisarts. Laat de verzekeraars zich weer met de ziekenhuizen bemoeien. Daar hebben ze hun zaken nog lang niet op orde.

De universiteit als vrijplaats, maar van wat?

Posted on by gerritroorda

Merijn van Nuland verwoordt in Trouw op 17 mei een valse tegenstelling. Het ideaal van de universiteit als vrijplaats zou uit zicht raken door maatregelen die universiteiten nemen ‘uit angst voor ongeregeldheden’. De vraag stelt zich (uiteraard): van wát is de universiteit een vrijplaats?

Die vraag is makkelijk te beantwoorden, en het antwoord maakt twee zaken direct duidelijk: 1. dat de tegenstelling vals is, en 2. wat het werkelijke probleem is.

De universiteit is immers een vrijplaats van ideeën. Van debat, van respectvolle communicatie, kennisvermeerdering, uitwisseling van ideeën. 

Het nemen van maatregelen tegen ‘ongeregeldheden’, een eufemisme voor geweld, bedreiging en vernieling, is op geen enkele manier in tegenspraak met uitwisseling van ideeën. Sterker nog, die maatregelen zijn daar een voorwaarde voor. Vurige debatten zijn op een universiteit als het goed is geen ‘ongeregeldheden’ en worden dan ook op geen enkele manier beperkt. 

De demonstraties, die de concrete grond voor genoemde maatregelen zijn, hebben niets te maken met de uitwisseling van ideeën. Scanderen is het tegenovergestelde van dialoog. Eisen is niet hetzelfde als debatteren. Banden met andere wetenschappelijke instituten verbreken heeft niets te maken met kennisvermeerdering. Zwarte gezichtsmaskers zijn geen teken van respectvolle communicatie. Vandalisme is niet opbouwend.

En dan hebben we het nog niet eens over de inhoud van de demonstraties. Die staat op alle mogelijke manieren lijnrecht tegenover vrijheid en academie. De demonstraties zijn immers gericht tégen het enige democratische land in het Midden Oosten, tégen het volk dat meer dan welk ander volk dan ook heeft bijgedragen aan de wetenschap, en ze zijn vóór een slecht gedefiniëerde entiteit waarvan men de historie niet kent, de idealen niet serieus neemt (namelijk vernietiging van alle Joden en andere niet-Islamieten), en waarvan de vruchten geen Nobelprijzen zijn maar terrorisme, verkrachting, kindermoord, onderdrukking, vrouwenhaat, en intolerantie.

Hebben universiteiten ooit maatregelen moeten nemen tegen relschoppende Joden? Hebben moskeeën 24/7 politiebescherming nodig in verband met Joodse terreurdreiging? Is er op Joodse feestdagen extra politie-inzet nodig zoals tijdens Ramadan?

Laten we geen valse tegenstellingen scheppen. Laten we het beestje bij de naam noemen. Voor Antisemitisme is geen plaats, ook niet op universiteiten. Júist niet in het praesidium libertatis.

Zelf doen!

Posted on by gerritroorda

Eerst de ‘morning devotion’. We krijgen een donderpreek van het hoofd verpleging. De rest van de dag zal hij weinig meer uitvoeren, maar dit doet hij met verve! Het gehoor, vooral jonge verpleegkundestudenten, wordt een half uur lang uitgemaakt voor ‘depraved generation!’ Als onderbouwing beschrijft hij de ook hier gedragen mode: gescheurde broeken. Vroeger waren het immers alleen de gekken die kapotte kleding droegen! Dus!

Dan de overdracht van de Female Ward. Een patiënt die gisterenavond is opgenomen met een acute asthma-aanval heeft nog altijd een zuurstofsaturatie van 88% en ze gedraagt zich vreemd. Wanneer ik opmerk dat 88% te laag is, en dat vreemd gedrag een symptoom kan zijn van zuurstofgebrek, krijg ik terug: ‘No, no, this is just hysteria! We have a lot of hysteria issues in Female Ward. Trust me! I know my gender!’

Tot zover even de gang van zaken in het ziekenhuis.

een hamer is om te? 'Pokken!'
al zingend: zagen, zagen, wiedewiedewagen!

Hier thuis doen we alles zelf! Philip is twee, en als het geen ‘nee’ is dan is het wel ‘zelf doen!’ We hebben de strijd over schoeisel een beetje opgegeven; hij loopt de hele dag op z’n blote pootjes door het bos, de tuin, de moestuin, en het huis. Af en toe loopt ie wondjes op maar gedragsverandering brengt t niet. En ik moet eerlijk zeggen, ik geef niet het goede voorbeeld..

Ik regel zelf het elektriciens- en loodgieterswerk. Uren in de weer met leidingen op het plafond waar het >40 graden is. Het plaatstalen dak moet ik niet aanraken..
Een aantal weken geleden begaf de 4000L watertank het. Ik heb maar niet gewacht op de loodgieter van de missie, maar heb zelf een nieuwe gezocht in de stad 3 uur rijden verderop. De politie vond dit vervoer uiteraard een mooie reden voor een boete.

Enigszins desorienterend zo’n watertank. Daar is het zuiden!

Brood is amper te krijgen, men eet hier Nsima (maispasta). Brood bak ik dus ook zelf. Het kostte een paar weken voordat ik het zuurdesem goed had (de bacteriën werken met deze temperatuur wat sneller) maar dan heb je ook wat:

Pizza idem dito:

Afgelopen dinsdag belde de directeur me. Of ik hem overmorgen wilde vertegenwoordigen op een vergadering met eeen grote donor in Nkhoma. Zo gezegd zo gedaan. Ik vind de wegen hier doodeng dus ik sla het aangeboden vervoer beleefd af en rijd 5 uur naar het zuiden.

Uitzicht vanaf Mt Nkhoma bij zonsopgang (de meeting begon pas om 8 uur dus dat kon mooi nog even).

Wat losse flodders:

  • Het winkeltje in de buurt
  • De keuken voor de ‘guardians’ in het ziekenhuis: elke patiënt heeft iemand bij zich die eten, verpleging en andere ondersteuning verzorgt. Dat doet het ziekenhuis niet..
  • Een andere bestemming voor muskietengaas…
  • Naai-atelier Uncle Davie.

En dan als toegift: Philip aan de wandel!

Little explorer

Studenten

Posted on by gerritroorda

‘Daddy, daddy.. God, why I am alive?’
-11 jarig jongetje – 7 oktober 2023- 

Keer op keer kent men de vogel aan de veren. Keer op keer zien we gewelddadige protesten waarbij Joodse jongeren, in het zwart gekleed, maskers op, bandana’s om, boos scanderen, schreeuwen, ‘genocide’ roepen, of ‘from the river to the sea, israel will be free’, universiteitsgebouwen bestormen, publiek goed vandaliseren, politie massaal gemobiliseerd moet worden, tientallen arrestaties voor geweld en bedreiging verricht worden, universiteiten gesloten worden vanwege de onveilige situatie, etc. 

Net zo kon men in Israel de boom aan haar vruchten kennen: waar Hamas keurig waarschuwingen liet uitgaan naar de burgerbevolking, alvorens een gerichte aanval uit te voeren op militaire doelen, zich daarbij tot het uiterste inspannend om zo min mogelijk burgerslachtoffers te maken, trok Israel zonder waarschuwing, verkrachtend, martelend en plunderend Gaza in, waarbij het hele gezinnen, jong tot oud, bruut in hun huizen afslachtte of verbrandde, kinderen verkrachtte (‘Daddy, daddy, God why am I alive..?’) ouders martelde en vermoordde, burgers van jong tot oud ontvoerde, feestvierders op een festival in wilde paniek voor zich uit lieten rennen alvorens ze neer te maaien. Onderwijl roepend ‘pray to Allah to bless me with another Jew dog to kill’… Oh wacht… Huh? Dat klopt niet toch? 

Nee..

Dat klopt niet. 

Het was andersom.

(1,  2,  3,  4)

Hamas wil geen Palestijnse staat. Hamas wil Israel vernietigen en alle Joden dood. En als het even kan ook alle Christenen, Amerikanen, en iedereen die hun Islam niet aanhangt. 

Israel heeft niet als doel de Arabische Palestijnen te vernietigen, anders had het dat al lang gedaan. Israel is in 1947, in tegenstelling tot de Arabische Palestijnen, akkoord gegaan met een tweestaten-oplossing. Israel heeft in 2005 Gaza verlaten en haar eigen burgers gedwongen hun bezit daar op te geven en te vertrekken. Desondanks is het Gaza blijven steunen met elektriciteit, water en brandstof.

Hamas is, na het vertrek van Israel uit Gaza, democratisch verkozen door een overgrote meerderheid van de bevolking. Ook nu kan het rekenen op de goedkeuring, niet alleen van de Arabische Palestijnen, maar zelfs van de helft van de Moslims in bijvoorbeeld Engeland.

Hamas heeft meer internationale hulpgelden ontvangen dan welke andere groep ter wereld ook. Het had een Singapore aan de Mediterranee kunnen bouwen maar gebruikte alle geld voor het bouwen van raketten en tunnels en voor het extravagante leven van haar leiders in Qatar. 

Als Israel, zoals wordt geroepen, proportioneel zou moeten reageren op Hamas’ slachting, dan zou het zoveel mogelijk burgers verkrachten, martelen, afslachten, verbranden en ontvoeren, totdat het door Hamas’ militair ingrijpen gestopt zou worden. Gelukkig doet Israel dat niet.

Dan nu de vraag: wat in de wereld motiveert rijke, gepriviligeerde, Westerse studenten om te protesteren voor ‘Palestina’, waarmee ze de Arabische inwoners van Palestina lijken te bedoelen, en tegen ‘Israel’, waarmee ze de Joodse inwoners van Palestina lijken te bedoelen? 

De frasering van deze vraag doet al één antwoord vermoeden: een vrijwel afwezige kennis van de geschiedenis, van de regio, en van de betrokken ideologieën en religies.

Een tweede verklaring geldt voor een klein deel van de Westerse, en voor een groot deel van de Islamitische demonstranten: antisemitisme.

Een derde verklaring echter (mijns inziens, want natuurlijk niet te bewijzen) is simpelweg verlaat puberaal gedrag. (protestanten aan de UvA tegen de politie: ‘we are just kids!’) Het is normaal dat kinderen zich op een bepaalde leeftijd gaan afzetten tegen hun ouders, en vaak ook tegen veel waar hun ouders voor staan, de cultuur waar ze in opgegroeid zijn, de kerk, de politiek, etcetera. Hier in Malawi, waar ik momenteel woon, is het opleidingsniveau veel lager maar worden kinderen veel vroeger volwassen. Zesjarige meisjes hebben vaak de verantwoordelijkheid voor hun jongere broertjes, twee jaar later koken ze en helpen ze oogsten en hout en water halen. Het krijgen van verantwoordelijkheid, geconfronteerd worden met de zware realiteit van het dagelijkse leven, met armoede, dat maakt een mens volwassen. Dit alles ontbreekt deze studenten. En daarom blijven ze hangen in het puberale afzetten tegen alles waar hun ouders, hun land en hun cultuur voor stonden. 

Wellicht is dit een te hoopvolle, te rooskleurige, te naïeve verklaring. Ik hoop dat deze studenten inderdaad niet beter weten. Dat ze niet echt geloven dat de Arabische Palestijnen een tweestaten-oplossing willen. Dat ze niet echt geloven wat Hamas zelf verklaart als doel te hebben. Dat ze niet echt geloven dat Israel genocide zou bedrijven. Dat ze niet echt geloven dat stoppen met vechten voordat Hamas vernietigd is een reëele optie is. 

Ik hoop dat ze niet beter weten. Niet dat het hun daden vergeeflijk maakt, maar toch…

Hamas

Posted on by gerritroorda

Neem een volstrekt neutrale en ongeïnformeerde persoon. Hij observeert een (online) debat zonder de inhoud van de gebezigde teksten te kunnen horen. Het enige dat hij ziet is vorm en houding: wordt er geschreeuwd, wordt er gescholden, wordt er gescandeerd of juist geargumenteerd, klinkt men agressief, draagt men maskers, worden er HOOFDLETTERS gebruikt, wordt er gevloekt, met ogen gerold, gezucht, sluit men zich af? Op basis hiervan kan hij zich al een oordeel vormen. Soms helpt het om even ‘uit te zoomen’ en te proberen als die neutrale persoon een debat te beschouwen.

In het debat over de situatie in Gaza levert deze vorm-analyse een helder beeld op.

Amid conflict in Gaza, students demonstrate in support of the Palestinians at Columbia University in New York, Oct. 12. PHOTO: JEENAH MOON/REUTERS

Betreffende de inhoud van het debat valt het op dat beide partijen vaak geheel langs elkaar heen communiceren, voor zover dat dan nog communicatie te noemen is, en dat het historisch besef van deelnemers vaak erg oppervlakkig is. Daarom is het nuttig om eerst een aantal misverstanden op te helderen.

  1. Vaak lijkt men er vanuit te gaan dat er een volk bestaat, ‘de Palestijnen’, dat sinds jaar en dag in het land Palestina woonde, en dat een ander volk, Israel, dit land binnengetrokken is en bezet heeft. In werkelijkheid is het gebied door de Romeinen rond het jaar 100 ‘Palestina’ genoemd ,en iedereen die er woonde heette voortaan Palestijn. De Joodse Palestijnen maar ook de Arabische Palestijnen, de Turkse, Armeense, Griekse en Romijnse Palestijnen. Al sinds meer dan 3000 jaar wonen er Joden in Palestina. Ze werden vaak gedeeltelijk verdreven, door achtereenvolgens de Assyriërs, de Babyloniërs, de Romeinen en de Kruisvaarders. Altijd was een deel, en vaak het grootste deel, van de bevolking Joods. Er heeft nooit een Palestijnse staat bestaan. Alleen een gebied met Palestijnse Joden en Palestijnse Arabieren, geregeerd door, achtereenvolgens, de Mamlukken (tot 1517), de Turken (tot 1920) en de Britten (tot 1948).
  2. Vaak stelt men dat ‘de Palestijnen’ (waarmee dan de Arabische Palestijnen worden bedoeld) een eigen staat willen stichten. Dat is niet het geval. Halverwege de 20e eeuw kregen veel van de bezette gebieden in de wereld (koloniën, protectoraten, mandaten) onafhankelijkheid. Ik wil niet zeggen ‘terug’ want in de meeste gevallen was er vóór de kolonisatie nooit sprake geweest van enige vorm van eenheid in het betreffende gebied. Nederland gaf Indonesië en Suriname op, Duitsland gaf Oost Afrika op, Engeland gaf veel Afrikaanse en Midden Amerikaanse koloniën op, Spanje en Portugal gaven Zuid Amerikaanse kolonieën op, België gaf Congo op. Dit alles vaak onder internationale druk. Frankrijk heeft nog het meeste moeite gehad met het afscheid nemen. Frans Guyana is bijvoorbeeld nog steeds onderdeel van Frankrijk. Ook uit Palestina trokken de Britten zich, onder druk van de VN, terug. Het VN besluit van een tweestaten-oplossing werd door de Joodse Palestijnen geaccepteerd. Zij stichtten de staat Israel. Het besluit werd niet geaccepteerd door de Arabische Palestijnen, en evenmin door de Arabische buurlanden. Beiden stelden meermaals dat de enige acceptabele uitkomst voor hen de uitroeiing van de Joden en de vernietiging van de staat Israel is.
  3. Vaak neemt men Hamas niet serieus als Hamas stelt dat het de Joodse staat en alle Joden wil vernietigen.
  4. Vaak lijkt men te denken dat Israel buitensporig veel burgerslachtoffers maakt. Dat is niet het geval. Israel beschermt de burgers van Gaza beter dan dat Hamas dat doet. Israel voert oorlog tegen een organisatie die erop uit is om juist zoveel mogelijk burgerslachtoffers te (laten) maken. Liefst voor de camera. De Gaza oorlog vindt plaats in uitermate moeilijke omstandigheden wat betreft burgerslachtoffers. En toch, al deze zaken in aanmerking genomen, maakt Israel relatief minder burgerslachtoffers dan de Westerse troepen in Irak, Afghanistan, WOII etc. Terwijl de omstandigheden daar makkelijker waren en de vijand er niet opuit was zoveel mogelijk burgers op te offeren.
  5. Vaak stelt men dat Israel genocide pleegt. Genocide = “handelingen verricht met de intentie om een nationale, ethnische, raciale of religieuze groep te vernietigen”. Als Israel dat had willen doen, de Arabische Palestijnen vernietigen bijvoorbeeld, hadden ze dat allang kunnen doen. Ze zijn oppermachtig in de regio. Israel doet er juist alles aan om alleen Hamas te vernietigen en beschermt de burgerbevolking van Gaza beter dan dat Hamas dat doet… Het vernietigen van een terroristische organisatie heet geen genocide. Hamas is geen ras, geen ethnische, nationale of religieuze groep. Het doel van Hamas is wél genocide. Hamas stelt dat zelf letterlijk in zijn handvest.
  6. Men lijkt te denken dat Israel Gaza bezet. Israel heeft in 2005 al haar troepen teruggetrokken uit Gaza en zelfs alle Joodse burgers gedwongen hun bezit in Gaza te verlaten. Gaza kreeg een eigen bestuur, hield verkiezingingen en koos voor Hamas. Ondanks dat Hamas de biljoenen aan hulpgeld inzet om tunnels en raketten te bouwen verzorgt Israel drinkwater en elektriciteit voor Gaza en medische zorg, zelfs voor de zoon van een Hamas kopstuk..
  7. Men noemt Gaza een ‘openluchtgevangenis’ van Israel, en men denkt dat het nog meer internationale hulp nodig heeft. Gaza grenst zowel aan Israel als aan Egypte. Gaza ontvangt meer hulpgelden dan welk land ook ter wereld. Het had inmiddels het Singapore van de Mediterranee kunnen zijn. Maar in plaats daarvan heeft het alle hulpgelden besteed aan het bouwen van tunnels en raketten, het trainen van terroristen en het extravagante leven van de Hamas kopstukken in Qatar, en crepeert de bevolking.
  8. Vaak lijken met name rijke, geprivilegieerde Westerse, postmodernistische, politiek linkse jongelui te menen dat Hamas een verzets- of bevrijdingsorganisatie is, en dat support voor Hamas en verzet tegen Israël een teken van progressiviteit is. Ze lijken niet te weten dat Hamas alles haat waar zij voor staan, en waar ze hun privileges aan te danken hebben: het Westen, Amerika, democratie, gelijke rechten voor mannen en vrouwen, vrijheid van seksuele voorkeur, etcetera. De meesten van de protesterende studenten zouden door Hamas acuut verkracht worden vanwege hun outfit of afkomst, of van een flatgebouw gegooid worden om hun seksuele voorkeur. De enige plek in het, overwegend Islamitische, Midden Oosten waar zij veilig zouden zijn, en vrij, is in de, overwegend Joodse, democratie Israël…

Iemand zonder kennis van bovenstaande achtergrondinformatie zou men kunnen vergeven wanneer hij de leus ‘From the river to the sea..’ scandeerde. (Als ongeïnformeerd scanderen, of scanderen überhaupt, vergeeflijk is.)

Mét deze kennis op zak, wordt het debat een heel stuk helderder, en blijven er bitter weinig redenen over om dit soort leuzen te bezigen behalve sadisme, (zelf)haat, Islamisme en/of antisemitisme.

Energie

Posted on by gerritroorda

Als de stroom uitvalt, wat hier regelmatig gebeurt, kom je er achter hoeveel energie alles kost. Warm maar eens afwaswater op in een pannetje, om vervolgens bij het licht van een batterijlampje de afwas te doen. Alles kost ook veel meer tijd zonder electriciteit. En als je wel eens een knijpkat hebt gebruikt, weet je dat zelfs dat lampje al vrij veel energie verbruikt.

In Malawi gaat de stroom er elk weekend een uur of 12 vanaf ‘voor onderhoud’. Daarnaast valt het bijna standaard uit als er ergens in de buurt een bui valt. Als de schade echt groot is (ergens een hoofdtransformator doorgebrand of leiding kapot bijv) dan zit je zomaar 2 dagen zonder stroom. Thuis betekent dat dat alle diepvriesproducten, waar je een dag voor hebt gereden en waar je een maand mee hoopte te doen, ontdooid zijn.

In het ziekenhuisje hier betekent dat dat de zuurstofconcentrator uitvalt en het pasgeboren babietje, dat aan de beademing lag, grijs wordt. (Hier worden ze grijs in plaats van blauw…). Daarna betekent het dat de dieselgenerator aangezet moet worden, waardoor de ambulances zonder diesel komen te zitten. En waardoor het ziekenhuis nog dieper in de schulden komt.

Zonne energie hebben we genoeg hier. De zon straalt vrijwel loodrecht in overdag en wolken zijn er weinig. Dat zou een mooie manier zijn om het ziekenhuis van energie te voorzien. Met wat lithiumbatterijen zouden urgente zaken als beademingsapparaten, lampen en laboratoriumapparaten niet meer uitvallen bij een powercut. Met nog meer batterijen zou het ziekenhuis misschien zelfs geld, dat nu aan energie wordt besteed, overhouden voor basale zaken zoals medicatie en handschoenen. Zelfs daar heeft het regelmatig tekort aan.

Vandaar dat ik me de afgelopen maanden, wanneer ik even geen patiënten had, heb beziggehouden met het berekenen van de energiebehoefte van het ziekenhuis. Het Nederlandse bedrijf Solar-Works helpt met het inschatten van wat de benodigde apparatuur en bijbehorende kosten zijn. En nu op zoek naar donateurs! Voor de installatie van zonnepanelen, en met name voor de aanschaf van batterijen, is waarschijnlijk meer dan €100.000 nodig als we het hele ziekenhuisje van energie willen voorzien.

Voor meer informatie over dit project kun je hier mijn analyse en voorstel downloaden of een mailtje sturen.