Thoughts

Mission

Posted on by gerritroorda

Elke dag gebeurt er wel iets waarvan ik denk: ‘Fascinerend! Hoe bizar dit is zal niemand begrijpen die niet meerdere maanden in een oord als dit heeft gewerkt..’ Maar de volgende dag ben ik het alweer vergeten. Ik moet het opschrijven denk ik dan. Maar toch: ‘je moet het meegemaakt hebben!’

Hieronder wat anekdotes en een korte update over ons wel en wee.

Eerst wat leuks: kijkend uit ons raam van achter de keukentafel zien we vanalles door de tuin vliegen. Onder andere deze vogeltjes (plaatjes van wiki). Vandaag komt er al kakelend een van onze kippen voorbij rennen. Ik kijk op en zie poes Puck voorbijkomen en even later Philip. Men vermaakt zich 🙂

Dan het werk. 0730h: De medische overdracht. De zuster van de neonatalogie afdeling beschrijft en passant een overlijden: ‘baby xx was confilmed dead, body blought to sepalate loom, vely solly, the other babies spent the night fairly sick’, en de beurt is aan de volgende afdeling om verslag te doen..
In de nacht is de stroom uitgevallen. De zuurstofconcentratoren vallen dan ook uit en niet alle patiëntjes kunnen dat aan… Het blijkt dit keer geen probleem met de Malawese elektriciteitsleverancier, zoals gebruikelijk, maar met de accountant die verzuimd had prepaid units te kopen. Ze wacht daar meestal mee tot de lampen bij haar thuis uitvallen…

Ik ga visite lopen op de kraamafdeling. De verpleegkundige opent het raam, neemt de stapel patientdossiers en begint te schreeuwen: ‘Loveness! Grace! Chisomo! Mercy!’ De vrouwen staan op en komen, al dan niet met baby en ‘guardian’, aangelopen. Eéntje geeft haar baby door het raam aan de verpleegkundige om zelf via de deur te lopen.

Dagelijks controleer ik of alle metingen (bloeddruk, pols, temperatuur, etc.) zijn gedaan. Dat is zelden het geval. Bij POLS en TEMPERATUUR lees ik: ‘O/S’. Afkorting voor ‘Out of Stock’.
Wat blijkt? De automatische bloeddrukmeter is stuk.
Hmm.. zijn het niet gewoon de batterijen?
‘Ja ik denk het wel…’
Okee, waar liggen de reservebatterijen?
‘Reserve?’
Heb je al nieuwe besteld?
‘Nee…’
Heb je een stopwatch op je telefoon?
‘Ja..?’
Wel, dan kun je pols en ademhalingsfrequentie gewoon tellen toch?
‘Oh ja..’

En de thermometer? Die is weg.
Weg? Ja, ‘misappropriated!’

Dat doet me denken aan een ander fantastisch eufemisme dat ik één van de zuiderburen eens hoorde bezigen. Ik ben vergeten of het Zimbabwe of Zuid-Afrika was. Landbouwgrond van blanke boeren werd door de overheid niet gestolen, nee, er was sprake van reappropriation without compensation! What’s in a word?

Op donderdagen geef ik de gehele staff onderwijs. In het begin was ik elke week gefrustreerd omdat het me standaard een half uur kostte om degene met de sleutel zover te krijgen dat ie de enige beamer INCLUSIEF kabel, stroomkabel en verlengsnoer regelde, en vervolgens dat de staff pas een half uur na starttijd compleet was. Nu gaat dat beter: het schiet nog steeds niet op maar ik erger me niet meer zo 🙂
Onderwerpen variëren van DIAGNOSIS AND MANAGEMENT OF SHOCK tot STOCK MANAGEMENT. Voorraadbeheer volgens deze grafiek blijft voor dit ziekenhuis hogere wiskunde.

Nog ééntje dan, ik kijk er niet eens meer van op maar ik realiseerde me vorige week dat het in Nederland binnen 5 minuten paniek zou veroorzaken en de krant zou halen: Het ziekenhuis zat zonder water. Als ik er om 0800h op de afdeling achter kom blijkt het al sinds gisteravond 1800h het geval te zijn. Bevallingen, keizersnedes, afdelingszorg, alles zonder dat er water uit de kraan komt! Als ik de verantwoordelijke bel blijk ik de eerste te zijn die het probleem aankaart!

En tot slot nog een niet geheel medisch, maar wel interessant project dat ik Mission Cleanup heb genoemd. De missie: het opruimen van Loudon Mission. Hieronder wat sattelietbeelden van de missie. Het terrein beslaat een rechthoek die net niet helemaal Oost-West georiënteerd is, waarvan vooral het Westelijke deel bebouwd is met Primary en Secondary scholen voor doven en voor horenden, een kerk, een ziekenhuis, gastenverblijven en personeelswoningen. In het Zuidelijke hoekje staat het Teachers Training College.

Net als in heel Malawi, vliegt ook hier het plastic afval overal rond. In het regenseizoen verdwijnt het tussen de vegetatie maar daarna wordt het weer zichtbaar. Met het ploegen wordt het in de akkers gewerkt. De kippen, geiten en koeien krijgen het binnen. En uiteindelijk wijzelf. Het is me altijd een door in het oog geweest. Daarom heb ik nu besloten te onderzoeken hoeveel het kost om het te verzamelen en, net als in Nederland, te verbranden. Daar plastic van aardolie gemaakt is, net als de diesel en benzine die we dagelijks verbranden, is verbranden een betere optie dan laten slingeren. Nadat ik heb gemeten hoeveel plastic een persoon per dag opraapt (bij ongeveer 6 uur werken ongeveer 40kg) heb ik er een bedrag aan gehangen (3500 MWK is een dagloon voor ongeschoolde arbeid) en e.e.a. gepresenteerd aan het hoofd van de missie. Ik verwacht niet dat er iets mee gebeurt maargoed… Intussen heb ik hier in 3 weken al zo’n 800kg plastic van de akkers laten halen.

Tot zover weer even. Binnenkort gaan we inpakken want we willen de tweede kleine Roorda in Nederland gaan leveren. (jammer dat het Engelse ‘delivery’ geen Nederlandse vertaling heeft die ook zowel leveren als bevallen betekent 🙂 )

Nederlands Dagblad – “Co-Med welkome afleiding van werkelijke problemen”

Posted on by gerritroorda

G.Roorda
9 juni 2024

OPINIE

Mensen die een vaste huisarts hebben leven langer, toont onderzoek aan. En gezondheidszorg die zowel van hoge kwaliteit als betaalbaar is, én beschikbaar voor rijk en arm, is alleen mogelijk dankzij een sterke huisartsenzorg, zo blijkt uit vergelijking met andere landen.

Redenen hiervoor  zijn dat de huisarts die zijn patiënt kent, beter kan inschatten of snel ingrijpen nodig is, en ook minder onnodige diagnostiek verricht. Diagnostiek die kan leiden tot nog duurdere, potentieel risicovolle, vervolgdiagnostiek en tot onnodige, eveneens risicovolle, behandelingen. Ook blijkt behandeling die gebaseerd is op een vertrouwensrelatie met de arts effectiever te zijn. Tenslotte kosten behandelingen uitgevoerd door de huisarts een fractie van wat dezelfde behandelingen in het ziekenhuis kosten.

Er wordt veel geschreven over de teloorgang van de Nederlandse huisartsenzorg, maar oorzaken blijven onderbelicht doordat men zich laat afleiden door bijzaken. Een populair onderwerp is de opkomst van de zogenaamde ‘commerciele ketens’. Die lenen zich uitstekend om als zondebok gebruikt te worden, en om verontwaardiging- en tranentrekkende verhalen over te schrijven. Ik heb zelf voor de ketens Arts en Zorg en Co-Med gewerkt, en daar heb ik zeker wel het een en ander verkeerd zien gaan. Maar het feit dat externe investeerders voet aan de grond krijgen in huisartsenland is een symptoom, geen oorzaak van de problemen. Investeerders waren er 50 jaar geleden ook, maar toen stond er voor elke pensionerende huisarts een opvolger klaar die de praktijk overnam. Dat is niet meer het geval. Steeds minder huisartsen willen de verantwoordelijkheid dragen voor een eigen praktijk, eigen patienten en het 24/7 leveren van huisartsgeneeskundige zorg. Oorzaken zijn onder andere de feminisering van het vak, minder (noodzaak tot) fulltime werken, groeiende zorgvraag door vergrijzing en immigratie, afgenomen status en beloning van het vak, en toegenomen niet-huisartsgeneeskundige taken die de huisarts zich op haar bordje heeft laten schuiven door specialisten en verzekeraars. Deze onderwerpen zijn niet populair om over te schrijven en ze zijn moeilijk op te lossen zonder sterke (visie van de) overheid.

Co-med springt in het ontstane gat en krijgt de schuld van het tekort aan beschikbare huisartsen(uren). De waarnemend huisartsen díe er zijn voelen zich veiliger bij een praktijkhoudend huisarts die de eindverantwoordelijkheid voor zijn patiënten draagt. Co-Med-praktijken hebben zo nog meer moeite met het vinden van huisartsen. Ook blijkt nu hoeveel extra uren de verantwoordelijkheid voor een praktijk de praktijkhouder kost. Dit laat zich niet vervangen door enkele losse dagdelen waarneming en een paar uren management op afstand.

Zoals eerder betoogd 1, 2, 3 wordt het tijd dat de overheid haar taak als budgetbewaker, die ze aan de zorgverzekeraars heeft uitbesteed, weer oppakt. De enige manier om de Nederlandse gezondheidszorg goed én betaalbaar te houden is het weer aantrekkelijk maken van het praktijkhouderschap. Plaats de regie en de beloning weer terug bij de huisarts. Laat de verzekeraars zich weer met de ziekenhuizen bemoeien. Daar hebben ze hun zaken nog lang niet op orde.

De universiteit als vrijplaats, maar van wat?

Posted on by gerritroorda

Merijn van Nuland verwoordt in Trouw op 17 mei een valse tegenstelling. Het ideaal van de universiteit als vrijplaats zou uit zicht raken door maatregelen die universiteiten nemen ‘uit angst voor ongeregeldheden’. De vraag stelt zich (uiteraard): van wát is de universiteit een vrijplaats?

Die vraag is makkelijk te beantwoorden, en het antwoord maakt twee zaken direct duidelijk: 1. dat de tegenstelling vals is, en 2. wat het werkelijke probleem is.

De universiteit is immers een vrijplaats van ideeën. Van debat, van respectvolle communicatie, kennisvermeerdering, uitwisseling van ideeën. 

Het nemen van maatregelen tegen ‘ongeregeldheden’, een eufemisme voor geweld, bedreiging en vernieling, is op geen enkele manier in tegenspraak met uitwisseling van ideeën. Sterker nog, die maatregelen zijn daar een voorwaarde voor. Vurige debatten zijn op een universiteit als het goed is geen ‘ongeregeldheden’ en worden dan ook op geen enkele manier beperkt. 

De demonstraties, die de concrete grond voor genoemde maatregelen zijn, hebben niets te maken met de uitwisseling van ideeën. Scanderen is het tegenovergestelde van dialoog. Eisen is niet hetzelfde als debatteren. Banden met andere wetenschappelijke instituten verbreken heeft niets te maken met kennisvermeerdering. Zwarte gezichtsmaskers zijn geen teken van respectvolle communicatie. Vandalisme is niet opbouwend.

En dan hebben we het nog niet eens over de inhoud van de demonstraties. Die staat op alle mogelijke manieren lijnrecht tegenover vrijheid en academie. De demonstraties zijn immers gericht tégen het enige democratische land in het Midden Oosten, tégen het volk dat meer dan welk ander volk dan ook heeft bijgedragen aan de wetenschap, en ze zijn vóór een slecht gedefiniëerde entiteit waarvan men de historie niet kent, de idealen niet serieus neemt (namelijk vernietiging van alle Joden en andere niet-Islamieten), en waarvan de vruchten geen Nobelprijzen zijn maar terrorisme, verkrachting, kindermoord, onderdrukking, vrouwenhaat, en intolerantie.

Hebben universiteiten ooit maatregelen moeten nemen tegen relschoppende Joden? Hebben moskeeën 24/7 politiebescherming nodig in verband met Joodse terreurdreiging? Is er op Joodse feestdagen extra politie-inzet nodig zoals tijdens Ramadan?

Laten we geen valse tegenstellingen scheppen. Laten we het beestje bij de naam noemen. Voor Antisemitisme is geen plaats, ook niet op universiteiten. Júist niet in het praesidium libertatis.

Zelf doen!

Posted on by gerritroorda

Eerst de ‘morning devotion’. We krijgen een donderpreek van het hoofd verpleging. De rest van de dag zal hij weinig meer uitvoeren, maar dit doet hij met verve! Het gehoor, vooral jonge verpleegkundestudenten, wordt een half uur lang uitgemaakt voor ‘depraved generation!’ Als onderbouwing beschrijft hij de ook hier gedragen mode: gescheurde broeken. Vroeger waren het immers alleen de gekken die kapotte kleding droegen! Dus!

Dan de overdracht van de Female Ward. Een patiënt die gisterenavond is opgenomen met een acute asthma-aanval heeft nog altijd een zuurstofsaturatie van 88% en ze gedraagt zich vreemd. Wanneer ik opmerk dat 88% te laag is, en dat vreemd gedrag een symptoom kan zijn van zuurstofgebrek, krijg ik terug: ‘No, no, this is just hysteria! We have a lot of hysteria issues in Female Ward. Trust me! I know my gender!’

Tot zover even de gang van zaken in het ziekenhuis.

een hamer is om te? 'Pokken!'
al zingend: zagen, zagen, wiedewiedewagen!

Hier thuis doen we alles zelf! Philip is twee, en als het geen ‘nee’ is dan is het wel ‘zelf doen!’ We hebben de strijd over schoeisel een beetje opgegeven; hij loopt de hele dag op z’n blote pootjes door het bos, de tuin, de moestuin, en het huis. Af en toe loopt ie wondjes op maar gedragsverandering brengt t niet. En ik moet eerlijk zeggen, ik geef niet het goede voorbeeld..

Ik regel zelf het elektriciens- en loodgieterswerk. Uren in de weer met leidingen op het plafond waar het >40 graden is. Het plaatstalen dak moet ik niet aanraken..
Een aantal weken geleden begaf de 4000L watertank het. Ik heb maar niet gewacht op de loodgieter van de missie, maar heb zelf een nieuwe gezocht in de stad 3 uur rijden verderop. De politie vond dit vervoer uiteraard een mooie reden voor een boete.

Enigszins desorienterend zo’n watertank. Daar is het zuiden!

Brood is amper te krijgen, men eet hier Nsima (maispasta). Brood bak ik dus ook zelf. Het kostte een paar weken voordat ik het zuurdesem goed had (de bacteriën werken met deze temperatuur wat sneller) maar dan heb je ook wat:

Pizza idem dito:

Afgelopen dinsdag belde de directeur me. Of ik hem overmorgen wilde vertegenwoordigen op een vergadering met eeen grote donor in Nkhoma. Zo gezegd zo gedaan. Ik vind de wegen hier doodeng dus ik sla het aangeboden vervoer beleefd af en rijd 5 uur naar het zuiden.

Uitzicht vanaf Mt Nkhoma bij zonsopgang (de meeting begon pas om 8 uur dus dat kon mooi nog even).

Wat losse flodders:

  • Het winkeltje in de buurt
  • De keuken voor de ‘guardians’ in het ziekenhuis: elke patiënt heeft iemand bij zich die eten, verpleging en andere ondersteuning verzorgt. Dat doet het ziekenhuis niet..
  • Een andere bestemming voor muskietengaas…
  • Naai-atelier Uncle Davie.

En dan als toegift: Philip aan de wandel!

Little explorer

Studenten

Posted on by gerritroorda

‘Daddy, daddy.. God, why I am alive?’
-11 jarig jongetje – 7 oktober 2023- 

Keer op keer kent men de vogel aan de veren. Keer op keer zien we gewelddadige protesten waarbij Joodse jongeren, in het zwart gekleed, maskers op, bandana’s om, boos scanderen, schreeuwen, ‘genocide’ roepen, of ‘from the river to the sea, israel will be free’, universiteitsgebouwen bestormen, publiek goed vandaliseren, politie massaal gemobiliseerd moet worden, tientallen arrestaties voor geweld en bedreiging verricht worden, universiteiten gesloten worden vanwege de onveilige situatie, etc. 

Net zo kon men in Israel de boom aan haar vruchten kennen: waar Hamas keurig waarschuwingen liet uitgaan naar de burgerbevolking, alvorens een gerichte aanval uit te voeren op militaire doelen, zich daarbij tot het uiterste inspannend om zo min mogelijk burgerslachtoffers te maken, trok Israel zonder waarschuwing, verkrachtend, martelend en plunderend Gaza in, waarbij het hele gezinnen, jong tot oud, bruut in hun huizen afslachtte of verbrandde, kinderen verkrachtte (‘Daddy, daddy, God why am I alive..?’) ouders martelde en vermoordde, burgers van jong tot oud ontvoerde, feestvierders op een festival in wilde paniek voor zich uit lieten rennen alvorens ze neer te maaien. Onderwijl roepend ‘pray to Allah to bless me with another Jew dog to kill’… Oh wacht… Huh? Dat klopt niet toch? 

Nee..

Dat klopt niet. 

Het was andersom.

(1,  2,  3,  4)

Hamas wil geen Palestijnse staat. Hamas wil Israel vernietigen en alle Joden dood. En als het even kan ook alle Christenen, Amerikanen, en iedereen die hun Islam niet aanhangt. 

Israel heeft niet als doel de Arabische Palestijnen te vernietigen, anders had het dat al lang gedaan. Israel is in 1947, in tegenstelling tot de Arabische Palestijnen, akkoord gegaan met een tweestaten-oplossing. Israel heeft in 2005 Gaza verlaten en haar eigen burgers gedwongen hun bezit daar op te geven en te vertrekken. Desondanks is het Gaza blijven steunen met elektriciteit, water en brandstof.

Hamas is, na het vertrek van Israel uit Gaza, democratisch verkozen door een overgrote meerderheid van de bevolking. Ook nu kan het rekenen op de goedkeuring, niet alleen van de Arabische Palestijnen, maar zelfs van de helft van de Moslims in bijvoorbeeld Engeland.

Hamas heeft meer internationale hulpgelden ontvangen dan welke andere groep ter wereld ook. Het had een Singapore aan de Mediterranee kunnen bouwen maar gebruikte alle geld voor het bouwen van raketten en tunnels en voor het extravagante leven van haar leiders in Qatar. 

Als Israel, zoals wordt geroepen, proportioneel zou moeten reageren op Hamas’ slachting, dan zou het zoveel mogelijk burgers verkrachten, martelen, afslachten, verbranden en ontvoeren, totdat het door Hamas’ militair ingrijpen gestopt zou worden. Gelukkig doet Israel dat niet.

Dan nu de vraag: wat in de wereld motiveert rijke, gepriviligeerde, Westerse studenten om te protesteren voor ‘Palestina’, waarmee ze de Arabische inwoners van Palestina lijken te bedoelen, en tegen ‘Israel’, waarmee ze de Joodse inwoners van Palestina lijken te bedoelen? 

De frasering van deze vraag doet al één antwoord vermoeden: een vrijwel afwezige kennis van de geschiedenis, van de regio, en van de betrokken ideologieën en religies.

Een tweede verklaring geldt voor een klein deel van de Westerse, en voor een groot deel van de Islamitische demonstranten: antisemitisme.

Een derde verklaring echter (mijns inziens, want natuurlijk niet te bewijzen) is simpelweg verlaat puberaal gedrag. (protestanten aan de UvA tegen de politie: ‘we are just kids!’) Het is normaal dat kinderen zich op een bepaalde leeftijd gaan afzetten tegen hun ouders, en vaak ook tegen veel waar hun ouders voor staan, de cultuur waar ze in opgegroeid zijn, de kerk, de politiek, etcetera. Hier in Malawi, waar ik momenteel woon, is het opleidingsniveau veel lager maar worden kinderen veel vroeger volwassen. Zesjarige meisjes hebben vaak de verantwoordelijkheid voor hun jongere broertjes, twee jaar later koken ze en helpen ze oogsten en hout en water halen. Het krijgen van verantwoordelijkheid, geconfronteerd worden met de zware realiteit van het dagelijkse leven, met armoede, dat maakt een mens volwassen. Dit alles ontbreekt deze studenten. En daarom blijven ze hangen in het puberale afzetten tegen alles waar hun ouders, hun land en hun cultuur voor stonden. 

Wellicht is dit een te hoopvolle, te rooskleurige, te naïeve verklaring. Ik hoop dat deze studenten inderdaad niet beter weten. Dat ze niet echt geloven dat de Arabische Palestijnen een tweestaten-oplossing willen. Dat ze niet echt geloven wat Hamas zelf verklaart als doel te hebben. Dat ze niet echt geloven dat Israel genocide zou bedrijven. Dat ze niet echt geloven dat stoppen met vechten voordat Hamas vernietigd is een reëele optie is. 

Ik hoop dat ze niet beter weten. Niet dat het hun daden vergeeflijk maakt, maar toch…

Hamas

Posted on by gerritroorda

Neem een volstrekt neutrale en ongeïnformeerde persoon. Hij observeert een (online) debat zonder de inhoud van de gebezigde teksten te kunnen horen. Het enige dat hij ziet is vorm en houding: wordt er geschreeuwd, wordt er gescholden, wordt er gescandeerd of juist geargumenteerd, klinkt men agressief, draagt men maskers, worden er HOOFDLETTERS gebruikt, wordt er gevloekt, met ogen gerold, gezucht, sluit men zich af? Op basis hiervan kan hij zich al een oordeel vormen. Soms helpt het om even ‘uit te zoomen’ en te proberen als die neutrale persoon een debat te beschouwen.

In het debat over de situatie in Gaza levert deze vorm-analyse een helder beeld op.

Amid conflict in Gaza, students demonstrate in support of the Palestinians at Columbia University in New York, Oct. 12. PHOTO: JEENAH MOON/REUTERS

Betreffende de inhoud van het debat valt het op dat beide partijen vaak geheel langs elkaar heen communiceren, voor zover dat dan nog communicatie te noemen is, en dat het historisch besef van deelnemers vaak erg oppervlakkig is. Daarom is het nuttig om eerst een aantal misverstanden op te helderen.

  1. Vaak lijkt men er vanuit te gaan dat er een volk bestaat, ‘de Palestijnen’, dat sinds jaar en dag in het land Palestina woonde, en dat een ander volk, Israel, dit land binnengetrokken is en bezet heeft. In werkelijkheid is het gebied door de Romeinen rond het jaar 100 ‘Palestina’ genoemd ,en iedereen die er woonde heette voortaan Palestijn. De Joodse Palestijnen maar ook de Arabische Palestijnen, de Turkse, Armeense, Griekse en Romijnse Palestijnen. Al sinds meer dan 3000 jaar wonen er Joden in Palestina. Ze werden vaak gedeeltelijk verdreven, door achtereenvolgens de Assyriërs, de Babyloniërs, de Romeinen en de Kruisvaarders. Altijd was een deel, en vaak het grootste deel, van de bevolking Joods. Er heeft nooit een Palestijnse staat bestaan. Alleen een gebied met Palestijnse Joden en Palestijnse Arabieren, geregeerd door, achtereenvolgens, de Mamlukken (tot 1517), de Turken (tot 1920) en de Britten (tot 1948).
  2. Vaak stelt men dat ‘de Palestijnen’ (waarmee dan de Arabische Palestijnen worden bedoeld) een eigen staat willen stichten. Dat is niet het geval. Halverwege de 20e eeuw kregen veel van de bezette gebieden in de wereld (koloniën, protectoraten, mandaten) onafhankelijkheid. Ik wil niet zeggen ‘terug’ want in de meeste gevallen was er vóór de kolonisatie nooit sprake geweest van enige vorm van eenheid in het betreffende gebied. Nederland gaf Indonesië en Suriname op, Duitsland gaf Oost Afrika op, Engeland gaf veel Afrikaanse en Midden Amerikaanse koloniën op, Spanje en Portugal gaven Zuid Amerikaanse kolonieën op, België gaf Congo op. Dit alles vaak onder internationale druk. Frankrijk heeft nog het meeste moeite gehad met het afscheid nemen. Frans Guyana is bijvoorbeeld nog steeds onderdeel van Frankrijk. Ook uit Palestina trokken de Britten zich, onder druk van de VN, terug. Het VN besluit van een tweestaten-oplossing werd door de Joodse Palestijnen geaccepteerd. Zij stichtten de staat Israel. Het besluit werd niet geaccepteerd door de Arabische Palestijnen, en evenmin door de Arabische buurlanden. Beiden stelden meermaals dat de enige acceptabele uitkomst voor hen de uitroeiing van de Joden en de vernietiging van de staat Israel is.
  3. Vaak neemt men Hamas niet serieus als Hamas stelt dat het de Joodse staat en alle Joden wil vernietigen.
  4. Vaak lijkt men te denken dat Israel buitensporig veel burgerslachtoffers maakt. Dat is niet het geval. Israel beschermt de burgers van Gaza beter dan dat Hamas dat doet. Israel voert oorlog tegen een organisatie die erop uit is om juist zoveel mogelijk burgerslachtoffers te (laten) maken. Liefst voor de camera. De Gaza oorlog vindt plaats in uitermate moeilijke omstandigheden wat betreft burgerslachtoffers. En toch, al deze zaken in aanmerking genomen, maakt Israel relatief minder burgerslachtoffers dan de Westerse troepen in Irak, Afghanistan, WOII etc. Terwijl de omstandigheden daar makkelijker waren en de vijand er niet opuit was zoveel mogelijk burgers op te offeren.
  5. Vaak stelt men dat Israel genocide pleegt. Genocide = “handelingen verricht met de intentie om een nationale, ethnische, raciale of religieuze groep te vernietigen”. Als Israel dat had willen doen, de Arabische Palestijnen vernietigen bijvoorbeeld, hadden ze dat allang kunnen doen. Ze zijn oppermachtig in de regio. Israel doet er juist alles aan om alleen Hamas te vernietigen en beschermt de burgerbevolking van Gaza beter dan dat Hamas dat doet… Het vernietigen van een terroristische organisatie heet geen genocide. Hamas is geen ras, geen ethnische, nationale of religieuze groep. Het doel van Hamas is wél genocide. Hamas stelt dat zelf letterlijk in zijn handvest.
  6. Men lijkt te denken dat Israel Gaza bezet. Israel heeft in 2005 al haar troepen teruggetrokken uit Gaza en zelfs alle Joodse burgers gedwongen hun bezit in Gaza te verlaten. Gaza kreeg een eigen bestuur, hield verkiezingingen en koos voor Hamas. Ondanks dat Hamas de biljoenen aan hulpgeld inzet om tunnels en raketten te bouwen verzorgt Israel drinkwater en elektriciteit voor Gaza en medische zorg, zelfs voor de zoon van een Hamas kopstuk..
  7. Men noemt Gaza een ‘openluchtgevangenis’ van Israel, en men denkt dat het nog meer internationale hulp nodig heeft. Gaza grenst zowel aan Israel als aan Egypte. Gaza ontvangt meer hulpgelden dan welk land ook ter wereld. Het had inmiddels het Singapore van de Mediterranee kunnen zijn. Maar in plaats daarvan heeft het alle hulpgelden besteed aan het bouwen van tunnels en raketten, het trainen van terroristen en het extravagante leven van de Hamas kopstukken in Qatar, en crepeert de bevolking.
  8. Vaak lijken met name rijke, geprivilegieerde Westerse, postmodernistische, politiek linkse jongelui te menen dat Hamas een verzets- of bevrijdingsorganisatie is, en dat support voor Hamas en verzet tegen Israël een teken van progressiviteit is. Ze lijken niet te weten dat Hamas alles haat waar zij voor staan, en waar ze hun privileges aan te danken hebben: het Westen, Amerika, democratie, gelijke rechten voor mannen en vrouwen, vrijheid van seksuele voorkeur, etcetera. De meesten van de protesterende studenten zouden door Hamas acuut verkracht worden vanwege hun outfit of afkomst, of van een flatgebouw gegooid worden om hun seksuele voorkeur. De enige plek in het, overwegend Islamitische, Midden Oosten waar zij veilig zouden zijn, en vrij, is in de, overwegend Joodse, democratie Israël…

Iemand zonder kennis van bovenstaande achtergrondinformatie zou men kunnen vergeven wanneer hij de leus ‘From the river to the sea..’ scandeerde. (Als ongeïnformeerd scanderen, of scanderen überhaupt, vergeeflijk is.)

Mét deze kennis op zak, wordt het debat een heel stuk helderder, en blijven er bitter weinig redenen over om dit soort leuzen te bezigen behalve sadisme, (zelf)haat, Islamisme en/of antisemitisme.

Energie

Posted on by gerritroorda

Als de stroom uitvalt, wat hier regelmatig gebeurt, kom je er achter hoeveel energie alles kost. Warm maar eens afwaswater op in een pannetje, om vervolgens bij het licht van een batterijlampje de afwas te doen. Alles kost ook veel meer tijd zonder electriciteit. En als je wel eens een knijpkat hebt gebruikt, weet je dat zelfs dat lampje al vrij veel energie verbruikt.

In Malawi gaat de stroom er elk weekend een uur of 12 vanaf ‘voor onderhoud’. Daarnaast valt het bijna standaard uit als er ergens in de buurt een bui valt. Als de schade echt groot is (ergens een hoofdtransformator doorgebrand of leiding kapot bijv) dan zit je zomaar 2 dagen zonder stroom. Thuis betekent dat dat alle diepvriesproducten, waar je een dag voor hebt gereden en waar je een maand mee hoopte te doen, ontdooid zijn.

In het ziekenhuisje hier betekent dat dat de zuurstofconcentrator uitvalt en het pasgeboren babietje, dat aan de beademing lag, grijs wordt. (Hier worden ze grijs in plaats van blauw…). Daarna betekent het dat de dieselgenerator aangezet moet worden, waardoor de ambulances zonder diesel komen te zitten. En waardoor het ziekenhuis nog dieper in de schulden komt.

Zonne energie hebben we genoeg hier. De zon straalt vrijwel loodrecht in overdag en wolken zijn er weinig. Dat zou een mooie manier zijn om het ziekenhuis van energie te voorzien. Met wat lithiumbatterijen zouden urgente zaken als beademingsapparaten, lampen en laboratoriumapparaten niet meer uitvallen bij een powercut. Met nog meer batterijen zou het ziekenhuis misschien zelfs geld, dat nu aan energie wordt besteed, overhouden voor basale zaken zoals medicatie en handschoenen. Zelfs daar heeft het regelmatig tekort aan.

Vandaar dat ik me de afgelopen maanden, wanneer ik even geen patiënten had, heb beziggehouden met het berekenen van de energiebehoefte van het ziekenhuis. Het Nederlandse bedrijf Solar-Works helpt met het inschatten van wat de benodigde apparatuur en bijbehorende kosten zijn. En nu op zoek naar donateurs! Voor de installatie van zonnepanelen, en met name voor de aanschaf van batterijen, is waarschijnlijk meer dan €100.000 nodig als we het hele ziekenhuisje van energie willen voorzien.

Voor meer informatie over dit project kun je hier mijn analyse en voorstel downloaden of een mailtje sturen.

Geen bericht…

Posted on by gerritroorda

.. goed bericht.

‘Philip hebt een goed idee!’ Oh ja? Wat dan? ‘Dat Philip gaat een trapje maken!’ De jongen is net twee en babbelt de oren van ons hoofd. Klimt overal op en houdt van helpen in de schuur en in de keuken. Knuffelt de katten haast dood en rent achter onze nieuwe kip aan. Hij hield ons de afgelopen maanden meer dan bezig als we niet aan t werk waren. Geen tijd voor bloggen dus. Nu moet hij even zelf z’n trapje maken, papa schrijft.

Little explorer
klimmen..
al zingend: zagen, zagen, wiedewiedewagen!
koekjes bakken met mama
een hamer is om te? 'Pokken!'

We maken dagelijks dingen mee waarvan we denken ‘opschrijven!’ want dit is eigenlijk zo zot. Maar meestal schiet het schrijven erbij in en is het gegeven alweer naar de achtergrond verdwenen. Een aantal voorbeelden.

Zottigheid

Timing en communicatie (of gebrek daaraan) blijft verbazen. Als Bernadine om 15h voorlichting gaat geven aan de jeugd in de missiepost (onder de flitsende titel Sexual and Reproductive Health and Rights) duurt het meestal tot een uur of 16 voordat de eersten op komen dagen. Verpleegkundigen en artsen worden vanaf 0700h betaald maar komen gerust om 0800h pas opdagen en zijn de helft van de dag overal behalve op hun afdeling. Patienten liggen daar op eigen houtje beter te worden, of dood te gaan. Probeer ik de verantwoordelijke verpleegkundige te vinden blijkt het rooster op het prikbord van 2 maanden geleden te zijn, of heeft degene die dienst heeft zonder berichtgeving geruild met een collega. Telefoons staan uit of worden niet opgenomen.

Patiënten hebben een ‘guardian’, een familielid of vriend die voor ze kookt, ze wast en ze naar het toilet helpt. Als de verpleegkundige z’n enige taak, de medicatieverstrekking, ook nog uitbesteedt aan de guardian kunnen ze de hele dag slapen.. De arts wordt meestal pas gebeld om de dood te constateren. Hoe het verloop van de bloeddruk en temperatuur waren, en of medicatie wel of niet genomen is, blijft vaak onduidelijk. De batterijen in de bloeddrukmeter waren namelijk op, (en nee, er is geen voorraad, geen reserve, en er zijn geen nieuwe besteld) en handmatig meten kunnen ze niet… Een thermometer was niet aanwezig (en nee, er is geen tweede, en is geen nieuwe besteld)… Medicatie was ‘bij patiënt in beheer’, en of die het innemen of verkopen blijft een vraag…

De eerste dagen van het jaar maande de directeur het personeel via de groepsapp om te komen werken omdat de vakantie over was. Het personeel hield vol dat het niet hoefde te komen omdat de ambtenarij ook nog niet aan het werk was…

Een verpleegkundige komt al jaren dronken op zijn werk en is nog altijd niet ontslagen. De financieel directeur is veroordeeld voor corruptie en is niet ontslagen maar vervult nu twee functies (half…).

Het onderliggende probleem is, mijns inziens, het gebrek aan accountability. Het beste Nederlandse woord dat ik kan bedenken is toerekenbaarheid. Verantwoordelijkheid zit er dicht tegenaan maar dekt de lading niet. Het personeel krijgt zijn salaris namelijk rechtstreeks door de staat betaald. Naar verluid was dit een maatregel tegen corruptie bij de CCAP: toen salarissen via het management betaald werden bleef er teveel aan de strijkstok hangen. Natuurlijk was het enige dat de overheid had hoeven doen het openbaar maken van de hoogte van de salarissen. Dan kan iedereen direct zien of z’n manager wat achterhoudt. Maar wellicht was het verplaatsen van ‘de strijkstok’, van de CCAP naar de overheid, aantrekkelijker…
Verder is de werknemer wettelijk goed beschermd dus doet het ziekenhuis het in z’n broek voor dure rechtszaken die ze vrezen te verliezen.
Al met al hoeven de werknemers dus niet bang te zijn voor ontslag of salarisvermindering en zo heeft directie dus geen enkel correctief middel in handen. En dan blijkt de intrinsieke motivatie toch tekort te schieten.

Er zijn ook mooie dingen: hoe slecht de zorg vaak ook is, de moeders zijn jong en kunnen enorm veel aan. Ze overleven de grootste operaties en complicaties. Pasgeboren babietjes van 700 gram overleven het soms dankzij KMC: Kangaroo MotherCare. >23 uur per dag op de blote borst van moeder, goed ingepakt, en in een extra warme kamer. En dankzij een potje met giften uit Nederland, (Bottle of Hope), kunnen we kunstmelk kopen als er (nog) geen moedermelk beschikbaar is. Deze poedermelk, in Nederland voor veel vrouwen vreemd genoeg een keuze, is onbetaalbaar voor de meesten in Malawi. Daarbij bevat het geen antistoffen, moet het met schoon water aangelengd worden en uit een schoon flesje gegeven worden (een uitdaging hier) en heeft moeder het niet altijd bij zich.

Malawese mannen…

Deze titel doet het vast goed in het huidige West-Europese klimaat. Het postmodernisme interpreteert de wereld immers in termen van macht en onderdrukking, en dus is de man de klos. ‘Toxisch’ is het buzzword. Vrouwen zijn slachtoffer. #YouToo! Ook al hebben je lipstick, rouge, decolleté, hakschoenen, nepwimpers en rokje maar één doel, als dat doel bereikt wordt is de betreffende man een viezerik. Nederland is inmiddels het land met de meeste single huishoudens ter wereld…

Maargoed, genoeg cynisch gemekker Gerrit!
In Europa is het natuurlijk onzin maar hier in Malawi bestaat wel echt een probleempje op dit vlak. Fascinerend in dat opzicht zijn de verschillende narratieven. In vergadering met de ziekenhuisdirecteur en enkele hoofdverpleegkundigen merkt een collega op: ‘zeg, een verpleegkundige vertelde me dat 95% van de Malawese mannen vreemdgaat, wat denken jullie?’ De directeur (van Congolese afkomst) legt de bal diplomatiek bij de hoofdverpleegkundige. Die aarzelt geen moment en bevestigt deze statistiek volmondig.

Later die week had Bernadine een gesprek met onze bewaker Dickson: de vele zelfmoorden onder Malawese mannen werden besproken. Wat is toch de reden hiervan? ‘Yes, they commit suicide because their wives sleep with other men!’ Tja…

Een ander man/vrouw dingetje: In diezelfde week constateerde ik dat de autoclaaf (apparaat om instrumenten mee te steriliseren) kapot was. Het was al 4 dagen zo. Ik stel de verantwoordelijke op de hoogte. ‘Ja, dat wist ie al!‘ Ik leg contact met de directeur van een ander ziekenhuis wat een capabele electricien heeft. Hij wil hem dezelfde dag nog sturen, als wij het vervoer betalen. Maar nee: ‘stel dat ie het niet kan, dan hebben we zijn reis voor niets betaald. Wij regelen dat zelf wel!’ Ik informeer de electricien van ons ziekenhuis. Hij is aan het werk in één van de Health Centers. Een week later is het ding nog steeds kapot. Inmiddels worden vrouwen die een keizersnede nodig hebben tíjdens de bevalling met de ambulance naar een ziekenhuis 1 uur verderop vervoerd! Ik leg opnieuw contact met de verantwoordelijke en vraag of ik kan helpen. Dat was teveel voor de trots van de man. Het feit dat er ondertussen vrouwen en kinderen sterven is minder belangrijk. ‘Volgens mij heb ik je onlangs verteld dat we er aan werken en ik adviseer je vertrouwen te hebben in onze inspanningen. Onze electricien is weg dus ja, dan gebeurt er weinig! En daarbij, je bent hier pas, dus het is gepast dat je ons onze gang laat gaan. We roepen wel als we hulp nodig hebben.’

Funeste combi: domheid en eigenwijsheid.

Malawi heeft een visie voor 2063. Als ik eerlijk ben zie ik het somber in. Kijkend naar het nationaal gemiddelde IQ en de staat van het onderwijs, denk ik niet dat er veel veranderd zal zijn over 19 jaar. Helemaal gezien het feit dat onderwijs kennelijk niet bovenaan de agenda staat…

In een interessante podcast die ik onlangs toegestuurd kreeg stelt Magatte Wade, een Senegalese onderneemster, dat Afrika niet arm is door het Westers Kolonialisme, maar door het van de weeromstuit omarmde Communisme. Dat maakt ondernemen, de motor van welvaart, onmogelijk. In de VS kostte het deze businesswoman 20 minuten om een bedrijf op te richten, in Senegal 2 jaar. Bij elke stap moet een laaggeschoolde ambtenaar z’n plasje doen, en zonder smeergeld duurt dat maanden. Slechte wetten zijn volgens haar de grootste reden van het bestaan van corruptie. Recente ontwikkelingen lijken haar gelijk te geven.

Ik kan voorlopig het één en ander beamen. In juli 2023 startte ik mijn aanvraag voor registratie als arts in Malawi. In oktober 2023 kwamen we aan, inmiddels is het april 2024 en het proces loopt nog steeds (zegt men).

Wél hoopgevend is dit ^^. Deze meisjes kwam ik tegen op weg terug van het ziekenhuis. Ze zitten op één van de scholen die de missiepost rijk is. Eenzelfde bijbeltje kreeg ik als kind van mijn oma, maar dan in het Nederlands. Dit meisje bestudeert het op de klassieke manier: overschrijven. (of zijn het ietwat vreemd gekozen strafregels…?)

En meer leuks: mijn oom en tante (Philip’s peetouders) zijn langs geweest, evenals mijn ouders. Dat gaf ons ook twee keer de kans om even met z’n tweeën een weekendje er tussenuit te gaan. Philip in goede handen achterlatend. Die heeft weer een hoop nieuws geleerd. En wij even (onwennig) wat uitrusten.

Volgende keer weer meer lollligs.

En zie voor endorfines ook onze mooie plaatjes op Instagram. 🙂

Poverty

Posted on by gerritroorda

‘Poverty is a mindset’ concludeerde een vriend van me na een paar maanden ontwikkelingswerk in ruraal India. Wat kort door de bocht? Mensen die geen armoede kennen zullen de stelling afdoen als blasé of zelfs grof. Maar velen die wat langer dan enkele dagen met arme mensen gewerkt hebben zullen begrijpen waar de gedachte vandaan komt.

Multifactorieel

Natuurlijk heeft armoede vele oorzaken. Voor een groot deel wordt armoede veroorzaakt door de combinatie van geografie, klimaat, cultuur en internationale machtsverhoudingen. Het isgelijkteken tussen poverty en mindset is dus inderdaad wat kort door de bocht. Maar er bestaat wel degelijk een verband. Laten we de meningen voorbij gaan en de zaak eens wetenschappelijk benaderen.

We zullen eerst moeten definiëren wat ‘mindset’ precies is. En over wat voor verband we spreken. Is er sprake van causaliteit? En zo ja, in welke richting?

Een definitie van mindset gaan we niet bereiken vandaag. Naar wat ‘mind’ precies is zoeken filosofen en wetenschappers al eeuwen. ‘Philosophy of mind’ is een heel eigen vakgebied.
Maar met mindset wordt over het algemeen een manier van denken bedoeld. Meer als in de instelling, de ‘preset’ van de cognitie en de conatie, de wil. Conatie wordt ook omschreven als ‘de capaciteit tot focus en durende inspanning’.

Onderzoek

Voor een verband tussen lagere cognitieve vaardigheden en armoede bestaat wetenschappelijk bewijs. Wat betreft causaliteit: dat het eerste een oorzaak kan zijn van het laatste is logischerwijs te verwachten. Dat armoede ook een oorzaak kan zijn van lagere cognitieve vaardigheden is recentelijk onderzocht. Resultaten lijken in die richting te wijzen. Al vanaf de geboorte kan een verschil in groei van het brein worden gemeten tussen kinderen in rijke versus kinderen in arme gezinnen. Bij de geboorte is dit verschil nog vrijwel niet aanwezig . Nu is het meten van volume van verschillende delen van het brein een zeer primitieve maat. Vergelijk het beoordelen van de capaciteiten van een computer aan de hand van de fysieke afmetingen. Dit is nu eenmaal het niveau waarop ons begrip van het brein zich bevindt. Veel verfijndere manieren van meten hebben we niet. Behalve dan helemaal aan het uiteinde van de keten: het testen van IQ. En op dat gebied werd al eerder aangetoond dat kinderen uit armere gezinnen (lagere SES: sociaal economische status) gemiddeld een lager IQ hebben. Dat verschil bestaat al op een leeftijd van 2 jaar (6pt) en verdrievoudigd tot de leeftijd van 16 jaar. De grootste factor van invloed bleek ‘parental education’. Ook gecontroleerde studies naar de kwaliteit van beslissingen van mensen in situaties van schaarste tonen een direct negatief effect aan.

Armoede is dus erfelijk. Niet alleen via een kleiner financieel startkapitaal maar ook via een kleiner intellectueel startkapitaal. Of eigenlijk een mindere ontwikkeling van het startkapitaal. Bij de geboorte zijn de verschillen namelijk verwaarloosbaar. Hoewel in extreme omstandigheden zelfs daar al een achterstand kan bestaan door voedingsdeficienties en parasitaire infecties bij de moeder.

IQ

Tellen we al deze factoren bij elkaar op, en vermenigvuldigen we ze met generaties lange armoede, dan kunnen we verklaren wat we zien gebeuren in landen als Malawi. Er is sprake van een negatieve feedbackloop, een vicieuze cirkel waaraan erg moeilijk is te ontkomen. Zoek maar eens op Google naar ‘average IQ malawi’. Volgens de DSM-V, (Diagnostic and Statistical Manual, het diagnostisch handboek psychiatrie) wordt dit IQ geclassificeerd als Mild Intellectual Disability. “Licht Verstandelijk Beperkt”, met “een cognitief niveau van een kind tussen de 7 en 11 jaar oud”. Natuurlijk zal worden opgemerkt dat IQ-tests niet cultureel neutraal zijn. Zoals gezegd zijn onze meetinstrumenten betreffende de functie van het brein inderdaad zeer rudimentair. Toch zijn de capaciteiten die met een IQ test getoetst worden precies de capaciteiten die nodig zijn voor het opzetten van een bedrijf, van een productieproces, voor het bouwen van een complex product, voor het leiden van een ziekenhuis. Naast ‘verbaal begrip’ worden getest: het werkgeheugen, de capaciteit tot perceptueel redeneren en de verwerkingssnelheid.

Armoedebestrijding

We begonnen met de constatering dat armoede voor een groot deel wordt veroorzaakt door geografie, cultuur, internationale machtsverhoudingen en klimaat. Dit is een deprimerend rijtje, omdat we op deze factoren vrijwel geen invloed hebben. Het is daarom hoopgevend dat cognitieve vaardigheden ook van invloed zijn. Dit biedt een opening voor interventie. Wellicht zijn projecten die de aanleg van speeltuinen en opleiding van kleuterjuffen beogen ons meest effectieve instrument in de bestrijding van armoede!

References

Democratie is moeilijk voor Links

Posted on by gerritroorda

Het feest der democratie. Zo worden de verkiezingen ook wel genoemd. Voor links geldt dat alleen als links wint. Op 22 november 2023 echter kreeg rechts verreweg het grootste deel van de stemmen. En niet een beetje rechts, PVV rechts!

Met ronkende teksten buitelen media over elkaar heen om het grootste deel van het electoraat als fascisten weg te zetten.

Niet alleen de Volkskrant, vanouds links, toont zich een slecht verliezer. Ook de oorspronkelijk rechtse NRC, al lang geleden overgenomen door links, kiest voor moddergooien. Deze verkiezingsuitslag is geen feest van de democratie, nee, ‘een test voor de democratie‘. De redactie van Trouw schrijft in een commentaar ‘de rechtsstaat en de grondrechten moeten verdedigd worden, juist nu Wilders aan zet is’.

Volkskrant uit de mening, in bedekte termen en onder het kopje ‘Analyse’, dat winnend rechts eigenlijk bestaat uit domme mensen en frauderende profiteurs.

De Telegraaf verslaat een protest (!), met lichtjes en al, van linkse partijen tegen deze verkiezingsuitkomst. Ja dat leest u goed. Linkse partijen gaan ‘s daags na de democratische verkiezingen de straat op om tegen de uitslag te protesteren! Een wethouder van verliezend GroenLinks: „Het is een extreemrechtse en ondemocratische partij”. Slechte verliezer Rutger!

Journalist Marijn Twittert 200 demonstranten te tellen. In de krant wordt 2000 afgedrukt. We zullen het maar op een foutje houden…

Alle registers worden opengetrokken. Was links als winnaar uit de bus gekomen dan was dat een zege van de democratie. Nu is er sprake van domme, slecht geïnformeerde, fascistische kiezers die een ondemocratische, ongrondwettelijke, gevaarlijke partij in het zadel hebben geholpen.

Nouja, kun je zeggen, verliezen is moeilijk. Slechte verliezers heb je altijd… Of: een kat in het nauw maakt rare sprongen. Maar waarom maakt links zich eigenlijk zo druk? Net als Putin hebben ze al decennia geleden heel goed begrepen dat wie de media heeft de macht heeft. (Lees er dit fascinerende boek over. Veel te dik maar erg interessant) Het maakt niet zoveel uit wat het plebs kiest. Het maakt niet zoveel uit als er vier jaar een ander aan de macht is. Onder vier jaar Medvedev heeft Putin het roer geen seconde losgelaten.

Een ander links voorbeeld, Xi Jinping, heeft vanaf het moment dat hij aan de macht kwam de media gecontroleerd en gecensureerd op een niet eerder vertoonde wijze. Jaja, ver weg China, zult u zeggen, dat is een soort Godwin, een ad absurdum! Maar zo ver weg is dit niet. Zie de paniek die er onder de linkse oligarchen in Brussel uitbrak toen Elon Musk Twitter ‘de-censureerde’.

Nog meer linkse geschiedenis die geruststellend zou moeten zijn voor de Rutgers onder ons: Mao Zedong, Lenin, Stalin, allen extreem links, lieten zien dat het niet zoveel uitmaakt wat het volk stemt. Van Stalin gaat het verhaal (of het meer is dan dat weet ik niet maar het is illustratief) dat hij ter vergadering met zijn generaals een levende kip plukte. Toen hij de bloedende kip vervolgens losliet en wat broodkruimels op de grond liet vallen liep die braaf achter hem aan. ‘Kijk, dit is hoe ver je kunt gaan met burgers’. De meeste slachtoffers, miljoenen, van de afgelopen eeuw waren te danken aan deze linkse bewinden. De aantallen doden die Hitler (een nationaal SOCIALIST) op zijn geweten had verbleken erbij. Maar dit terzijde.

De boodschap is, maak je niet zo druk Links! Laat je niet kennen. Verkiezingen zijn ongevaarlijk voor een links bewind. Ga door zoals je deed, dan blijf je heus wel op het pluche.